ทบทวนชีวิต 63 ตั้งศีล 64 : วิภาภรณ์ กอจรัญจิตต์ (ใจพอแล้ว)
ทบทวนสภาวธรรม ทบทวนชีวิต ในปี พ.ศ. 2563
ปี 2563 เป็นปีที่มีวิกฤติโควิดเข้ามา ซึ่งตอนแรกได้พูดคุยกับพี่น้องในภูเก็ตว่าเราจะร่วมกันจัดค่ายเล็กๆ ให้มากขึ้น เพราะจะมีการจัดค่ายใหญ่ 5 วัน อาจารย์หมอเขียวให้ความเมตตาจะมาบรรยายด้วย 3 วัน ในช่วงเดือนสิงหาคม ทำให้พี่น้องมีความกระตือรือล้นกัน อีกทั้งตัวเราได้เป็นส่วนหนึ่งในการขับเคลื่อนค่ายมาตลอด เพราะภูเก็ตไม่มีทั้งค่ายย่อยและค่ายใหญ่มาหลายปี แต่เมื่ออาจารย์ประกาศงดทุกค่าย ทุกสิ่งทุกอย่างที่วางแผนไว้ ของอุปกรณ์และสถานที่ที่เคยส่งจดหมายไปขอยืมก็ต้องไปขอยกเลิก
ในตอนนั้นสภาวะที่เกิดขึ้น คือ เข้าใจคำว่า”ใจไร้ทุกข์” และ คำว่า “วางแผน” คือ วาง-แผน วางให้ได้ วางให้ลง วางที่ใจ เพราะถ้าอาจารย์ไม่เคยสอนไว้ ก็คงจะเพ่งโทษ โควิด และอีกสิ่งที่เกิดขึ้น คือ การได้ขอชื่อทางธรรมจากท่านอาจารย์หมอเขียว ชื่อว่า “ใจพอแล้ว” ชื่อที่จะเป็นเครื่องเตือนใจเรา ให้เราเห็นกิเลสของตัวเองว่ายังอยากได้ดั่งใจ
ความตั้งใจที่จะตั้งศีล เพิ่มศีล ลดกิเลส ตั้งใจทำดี ในปี พ.ศ. 2564
ในปีนี้ ปี 2564 ได้ตั้งศีลเรื่องต่อไปเมื่อมีผัสสะมากระทบใจเพราะใคร หรือ จากใคร จะลดการคิดว่าเพราะคนนั้นเป็นคนอย่างนั้น ซึ่งการคิดแบบนั้น มันเป็นการกดข่ม แม้ไม่ได้เพ่งโทษคนนั้น และเราไม่ได้ฆ่ากิเลสของเรา ต่อไปเมื่อมีผัสสะมากระทบใจจะมองว่าผัสสะที่มากระทบเรา เกิดจากวิบากร้ายมาทดสอบ มาให้เราชดใช้ เชื่อชัดในวิบากกรรมอย่างแท้จริง ไม่ใช่แค่พูดว่าเชื่อ