ทบทวนชีวิต 63 ตั้งศีล 64 : มาลิน จุ้ยทรัพย์เปี่ยม

ทบทวนสภาวธรรม ทบทวนชีวิต ในปี พ.ศ. 2563

ช่วงปี 2563 เป็นปีที่เปลี่ยนแปลง ไม่ว่าจะเป็นจากสถานการณ์โควิตที่สะเทือนทั่วโลก ไม่ใช่แค่ประเทศไทย ส่งผลให้รูปแบบการบำเพ็ญของจิตอาสาเราเปลี่ยนไป

ชีวิตก็เปลี่ยนไป ได้เรียนรู้สิ่งใหม่ ปรับเปลี่ยนเป็นรูปแบบออนไลน์ แทนการพบปะพูดคุยกับพี่น้องในค่ายสุขภาพ ตามสวนป่านาบุญต่างๆ ชีวิตปรับมานั่งอยู่หน้าจอ สื่อสารกับพี่น้องทางออนไลน์มากขึ้น ได้รู้จักพี่น้องหมู่มิตรดีมากขึ้น

งานบำเพ็ญเปลี่ยนแปลงรูปแบบใหม่ๆเกิดขึ้น ไม่ว่าจะเป็นค่ายสุขภาพออนไลน์ งานสถาบันวิชชาราม การผลิตคลิปรายการต่างๆ

“ความสำเร็จของงานไม่ใช่ความสำเร็จของงาน ความสำเร็จของใจคือความสำเร็จของงาน”

ใจต่างหากที่ต้องผาสุกไม่ทุกข์ งานนอกเป็นแค่เครื่องมือที่กระเทาะกิเลส ตัวติดยึดของเราออกมาจริงๆ บางทีเราก็คุ้นชินกับการเอางานนอกเป็นหลัก จากอดีต ยึดปริมาณงาน เอาจำนวน ค่อยๆลดมาเอาที่ใจ เอางานใน แต่บางครั้งก็หลงกลกิเลส หันไปเอางานอีก ท่องไว้ งานไม่เคยหมดไปจากโลก

ปี2563 รู้สึกว่าตัวเองชัดเจนมากขึ้น จากอดีตที่มองแต่คนอื่น มองกิเลสคนอื่น หันกลับมาถามตัวเราเองว่าเรามีกิเลสอะไร เอาประโยชน์จากผัสสะที่เราเจอะ จากการทำงานกับพี่น้องทีมสาระธรรม ผลจากผัสสะที่ได้เจอะนี้ ทำให้ได้ฝึกยอมรับคำติให้ได้ ยอมรับความคิดเห็นที่ต่างด้วยใจที่ผาสุก

จากผัสสะคู่วิบาก ฝึกยอมรับความไม่ได้ดังใจของตนเองที่มีต่อพ่อบ้าน คนรอบตัว ฝึกยอมรับสภาพที่ตนต้องอยู่เพื่อใช้หนี้ แม้ว่าบางทีจะสอบตก เผลอไปบางครั้ง พอสอบตกทีไรก็จะพิจารณาโทษของกิเลส ได้บ้าง ไม่ได้บ้างล้มลุก คลุกคลาน ที่สำคัญปี2563 ทำให้ได้เรียนรู้การทำการบ้านความจริง ความลวง การบ้านอริยสัจอย่างละเอียดมากขึ้น ซึ่งตนเองก็จะฝึกฝนต่อไป

และที่สำคัญคือ ฝึกที่จะวางใจ วางดีให้ได้ จากเหตุการณ์ที่มีหลายสิ่งหลายอย่างที่อยากทำ พอทำไม่ได้ ไม่ว่าจะด้วยวิบากหรืออะไรมากั้น ก็ทุกข์โทษตัวเอง ฝึกวางใจ ไม่ยึดดี ในที่เราไม่สามารถทำได้ ด้วยใจผาสุก ฝึกดูมาราตีเทพสารถีที่มาเตือนเรา

สุดท้ายคือปี2563 ได้ริเริ่มทำกสิกรรมไร้สารพิษที่บ้านของตัวเอง โดยเหนี่ยวนำให้พ่อบ้านร่วมทำด้วย โดยบทสรุปกว่าจะได้รับความร่วมมือที่ดีจากพ่อบ้าน ก็ไม่ใช่ง่าย แต่โชคดีที่มีโควิดมาช่วย ทำให้พ่อบ้านเห็นความสำคัญและทางรอดของครอบครัว คือการปลูกผักและการพึ่งตน ท่องไว้ ทำประโยชน์ที่ตน ช่วยคนที่ศรัทธา

โชคดีที่ในบางครั้งได้เดินทางไปภูผาฟ้าน้ำเพื่อเติมพลังกับพี่น้อง ไปร่วมบำเพ็ญกับพี่น้องและอาจารย์

และปีนี้ก็ได้ให้พี่น้องได้ชี้กิเลส ตัวสักกายะของตัวเองคือเรื่องการเลี้ยงสัตว์ หลังจากกลับมาจากค่ายพตฎ.ก็พยายามจะลด ละ ให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้รวมทั้งพิจารณาโทษของการเลี้ยงสัตว์ให้ชัด ผลกระทบที่เกิดจากวิบากของการเลี้ยงสัตว์ ความทุกข์ที่เกิดจากการพลัดพรากจากสิ่งที่รัก ก็จะพยายามพากเพียรไปเรื่อยๆ ปีนี้รู้สึกว่า ตัวเองขยันฟังธรรมมากขึ้น รวมทั้งพยายามจะมีสติอ่านอาการทางจิตของตัวเองมากขึ้น

จากเดิม อ่านแค่ตัวที่เป็นผัสสะใหญ่ๆ ตัวใหญ่ จะพยายามเก็บละเอียดให้มากขึ้น