รายงาน ห้องเรียนวิชา โภชนปฏิบัติ ครั้งที่ 13
วันจันทร์ ที่ 26 กรกฎาคม 2564
เวลาประมาณ 20:00 น. – 21:45 น.
บรรยากาศในห้องเรียนวันนี้ มีนักศึกษา เข้าร่วมชั้นเรียนประมาณ 56 ท่าน ด้วยความเบิกบานใจ
ในช่วงแรก ดร.ภูเพียรธรรม กล้าจน ได้กล่าวต้อนรับนักศึกษาเข้าชั้นเรียน วันนี้เป็นครั้งที่ 19 หลังจากที่เราได้เรียนทฤษฎีไปแล้ว เป็นการนำเสนอรายงานกลุ่ม ในวันนี้มี 1 กลุ่มที่จะนำเสนอคือ กลุ่ม อย่า อยู่ อย่าง อยาก ถ้ามีเวลาเหลือจะเป็นการเฉลยข้อสอบ
สมาชิกในกลุ่มได้แบ่งปันสภาวธรรม ดังนี้
-
- คุณแก่นเกื้อ นาวาบุญนิยม ทำข้าวต้มผัด เพราะมีวัตถุดิบคือกล้วยสุกเยอะ หาวิธีแปรรูป เป็นที่มาของข้าวต้มผัดภูผา ทุกคนอยู่กันคนละหน้างาน บอกกัน นัดรวมตัวกันได้ เตรียมวัตถุดิบและชวนเพื่อน ๆ มาทำร่วมกัน ประทับใจในพลังสามัคคีของพี่น้อง
- คุณเสริมศรี (เพียรไพรพุทธ) ตอนแรกมีความไม่ชอบที่จะต้องไปทำในครัว ไม่ชอบทำอาหารอยู่แล้ว แต่ทำได้ เป็นเมนูที่เป็นไปตามธรรม วางแผนว่าจะทำไชยาสาหร่ายกรอบ แต่ไม่มีแดด จึงเปลี่ยนเป็นเมนูที่มีตามวัตถุดิบ เนื่องจากกำลังเรียน ป.โท จึงมีความชังที่จะมาช่วยห่อข้าวต้ม ตัดสินใจไปล้างความชัง ชวนพี่น้องมาทำข้าวต้มผัด แต่ละคนวางความยึดมั่นถือมั่นได้ ทำด้วยความสงบ ราบรื่น
- คุณดินแสงธรรม กล้าจน ถูกชวนไปทำข้าวต้มผัดก็ไป ไม่ได้คิดว่าต้องไปหรือไม่ต้องไป พอไปแล้วรู้สึกว่าไม่อยากทำ การห่ออะไรพวกนี้ไม่ชอบ แต่ว่าสามารถที่จะตัดใบตองได้ ผัสสะเกิดตอนที่เพื่อนถามว่าทำไมเราไม่ถ่ายตอนที่เราทำข้าวต้มผัดเป็นเมนูวิชาโภชนปฏิบัติ ไม่อยากถ่ายวิดีโอ อยากมาทำข้าวต้มมัดเฉย ๆ สิ่งที่อยู่เบื้องหลัง ความไม่ชอบ คือเห็นภาพยายผัดข้าวเหนียว นึกถึงยายทำข้าวต้มมัด ตนเองจะเดินไปจกข้าวต้มที่ยายกำลังผัดมากิน แล้วเกิดอยากกินจึงหงุดหงิดเพื่อน หงุดหงิดทุกคน เพราะยังไม่สุก จึงเดินไปนำภาชนะมา แต่ทุกคนให้ถ่ายวีดีโอ มีความอยากกิน จึงไม่อยากไปถ่ายวิดีโอ สุดท้ายตนเองเป็นคนถ่าย จึงไปขัดใจคนตัดต่อ
- คุณณัฐฎา พิมาพันธ์ศรี (ยินดี) พี่ติ๊กถ่ายวิดีโอมาแล้ว แต่ตนเองอยากถ่าย ยึดว่าตนเองเป็นคนถ่าย เป็นคนตัดต่อ วีดีโอที่ถ่ายมาทั้งมืดและมัว ถ้าเป็นตนเองถ่ายจะชอบถ่ายภาพที่สว่าง ชัด ๆ ตัดไปบ่นไป ได้คุยกับพี่ติ๊กจึงรู้ว่าภาพมืด เพราะพี่ติ๊กอยากกินข้าวต้มมัด เพื่อนใช้เปิดไฟก็ไม่เปิด มีความขุ่นเพราะอยากถ่ายเอง เกิดความรู้สึกละอายว่าเพื่อนอุตสาห์ทำมาให้ เพิ่มแสงแล้วก็พอเป็นพอไป ที่พี่ติ๊กทำมาดีมาเป็น step ๆ ถ้าเราไปถ่ายเองอาจจะไม่ดีเท่านี้ก็ได้นะ ความอยากทำเอง อยากได้ดีกว่านี้ ทำให้ตัดสินไปก่อน จริง ๆ แล้วดีกว่าที่คิดอีก รู้สึกละอายใจที่ไปดูถูกเพื่อน ความอยากทำให้ทุกข์ไปก่อน คิดไปก่อน ซาบซึ้งกับหมู่มิตรดี เกิดแรงบันดาลใจที่เขียนเป็นอักษรในวีดีโอ ความอยากเป็นทุกข์ ดีที่สุดคือได้สมใจอยาก ดีมากกว่านั้นคือไม่ต้องอยากได้ดีที่สุด ล้างความอยากของเรา สภาวธรรม ประทับใจเพื่อน หาประโยชน์ได้ในทุกสถานการณ์ พี่น้องทุกคนในกลุ่ม วางใจได้เร็ว เสียงเบา ได้แค่นี้ เพื่อนเป็นตัวอย่างในการวางความยึดมั่นถือมั่น ยอมรับความพร่องของตัวเอง จะพากเพียรล้างกิเลสต่อไป
- พญ.ผ่องใจพุทธ กล้าจน คิลปเดียวกันก็ขำกันคนละมุม คนละเรื่องได้ ไม่ต้องไปตั้งใจให้เขาอยากดูจุดที่เราจะตั้งใจนำเสนอ บางทีจุดที่เราตั้งใจนำเสนอกลายเป็นวีดีโอเรื่องนั้นขายจุดเด่นอย่างอื่น โดยที่เราคาดไม่ถึง เราตั้งใจนำเสนออีกอย่างหนึ่ง แต่อีกอย่างหนึ่งดันแย่งซีนขึ้นมา ซึ่งส่วนใหญ่จุดนั้นจะเป็นจุดที่เราไม่เคยคิดมาก่อน ในครั้งนี้ก็เหมือนกัน
- คุณชัยภัทร (ุ่ทุ่มโถมธรรม) ประทับใจข้าวต้มมัดตั้งแต่งานในหลวง รัชกาลที่ 9 เป็นเมนูที่ช่วยคนในช่วงคับขัน เป็นอะไรที่ง่าย ไม่ต้องมีช้อน กินเสร็จแล้วทิ้งใบตองได้เลย กินอย่างห็นคุณค่า เอาประโยชน์ ได้พลัง ยิ่งเป็นสิ่งที่ทำเองยิ่งเห็นคุณค่า ถ้าจะล้างกิเลสจะได้เห็นความลำบากกว่าจะเสร็จเป็นข้าวต้มมัด
- คุรุ ดร.ภูเพียรธรรม สิ่งที่ได้เห็น คือทุกคนล้างกิเลสได้ ทุกคนพร้อมปรับ พร้อมเปลี่ยน แววไวที่จะร่วมด้วยช่วยกัน มาเป็นผัสสะให้เราได้ล้างความอยาก รู้ว่าเรามีกิเลสอะไร มีความยึดมั่นถือมั่นอะไร สุดท้ายทุกคนก็ได้กินข้าวต้มมัดภูผา พึ่งตน สามารถทำได้เอง
หลังจากนั้นคุรุ ดร.ภูเพียรธรรมให้โอกาสนักศึกษาแลกเปลี่ยนสภาวธรรม ดังนี้
-
- คุณอรวิภา กริฟฟิธส์ ได้กินข้าวต้มผัด เพราะนำผักไปแจกเพื่อนบ้าน ระหว่างดูคลิปวีดีโอ อยากให้เสียงดัง คำว่าอย่า อยู่ อย่าง อยาก ก็เตือนตนเองว่าอย่าอยาก วางใจ เพิ่มไม่ได้แล้ว ไม่อยาก จะได้ไม่ทุกข์
- คุณจิตรา พรหมโคตร เป็นสิ่งง่าย ๆ แต่มีประโยชน์มากเลย วางใจถ้าได้ยินก็ได้ยิน เหลี่ยมมุนของกิเลส ว่ามันชอบตรงไหน ชังตรงไหน มีความบันเทิง เป็นคลิปที่เรียบง่าย แต่สภาวธรรมของแต่ละท่านดึงดูดให้อยากฟัง
- คุณสำรวย เดชดี (รักศีล) ได้ทำข้าวต้มมัดแบ่งแจก กล้วยมีประโยชน์มาก ใช้ได้ทั้งต้น ทำของที่เรามี เป็นประโชยน์ต่อเราเองและพี่น้องต่อไป
- คุรุ ดร.ภูเพียรธรรม เห็นการเอาภาระของพี่น้อง น้ำใจของพี่น้อง ทำข้าวต้มมัดให้พี่น้องภูผาได้กิน หลายขั้นตอนไม่ใช่ง่าย ๆ มีน้ำใจทำให้พี่น้องได้กิน ได้ฝึกฝนทุกอย่าง ทั้งการทำข้าวต้มมัด แล้วจับกิเลสล้างกิเลส ไม่ใช่แค่ข้าวต้มมัด มีดีให้เราเอาประโยชน์ได้ในทุกสถานการณ์ ของดีมีประโยชน์กล้วยและหยวก กล้วยมีประโยชน์ตลอด ควรจะปลูก แม้ในที่แห้งแล้ง กล้วยจะดูดน้ำเอาไว้ ทำให้ดินอุดมสมบูรณ์ เป็นโรงปุ๋ยชั้นดี ข้าว กล้วยกับมะละกอ เป็นพืชเศรษฐกิจที่มีคุณค่าที่สุด เพิ่มศีล ลดกิเลส สิ่งที่ดีเขาจะมาเอง อย่า อยู่ อย่าง อยาก หมดอยาก หมดทุกข์ ผาสุกยั่งยืน
สรุป การทำงานร่วมกับพี่น้องหมู่มิตรดี มีโอกาสได้แลกเปลี่ยนสภาวธรรม ทำให้ได้เห็นกิเลส ได้ล้างกิเลส เกิดความเจริญในธรรม เป็นพลังเหนี่ยวนำให้ทำในสิ่งดี ๆ ร่วมกัน ได้พึ่งตนและช่วยคนให้พ้นทุกข์ ดั่งคำสอนของอาจารย์หมอเขียว “หมดอยาก หมดทุกข์ ผาสุกยั่งยืน ยอดเยี่ยม ยิ่งใหญ่”
เจริญธรรมสำนึกดีมีใจไร้ทุกข์ค่ะ
นฤมล ยังแช่ม (เข้มแสงศีล)