กูทำมา : มัณฑนา ชนัวร์ร (ศีลประดับ)
คำว่า “กูทำมา “ ฟังแล้วอ่านแล้วอาจจะเป็นภาษาที่ไม่เพราะและแน่นอนเราไม่สามารถที่จะพูดกับคนอื่นได้ แต่ถ้าเข้าใจและพิจารณาลงไปลึก ๆ ในคำและประโยคนี้ เป็นคำที่มีพลัง เป็นคำที่ศักดิ์สิทธิ์ มีฤทธิ์ต่อผู้ใช้ เป็นบททบทวนธรรม อีกบทหนึ่งที่ข้าพเข้าได้นำใช้เป็นกรรมฐาน เพื่อให้ชัดในวิบากกรรม
บททบทวนธรรมข้อที่ 46 เกิดอะไรจงท่องไว้ กู -เรา-ฉัน ทำมา
ทีแรกที่ข้าพเจ้าได้อ่านบททบทวนธรรมบทนี้ ก็สะดุด และคำว่ากูเราจะกล้าพูดหรือเขียนไหม เมื่อมาทบทวนเมื่อก่อนที่เราได้ทำอะไรเพื่อคนอื่นและคนที่เรารัก
เราก็หวังที่จะให้พวกเขารักและได้สิ่งที่ดีกลับมา แต่ผลบางเรื่องไม่ได้เป็นเหมือนที่เราหวัง บางเรื่องตรงกันข้าม บางเรื่องร้ายหรือแย่กว่าเดิม และเราก็มักจะโทษคนอื่น และถามว่าทำไมทำดีไม่ได้ดี พอข้าพเจ้าได้อ่านและฟังท่านอาจารย์หมอเขียวผู้ที่ให้ “สัมมาทิฐิ” จากที่ท่านได้เมตตาเขียนหนังสือ บททบทวนธรรม ที่เป็นภาษาง่าย ๆ อ่านแล้วเข้าใจ ข้าพเจ้าก็พิจารณาถึง วิบากกรรม และเข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างที่เราได้รับมันคือวิบากกรรมที่เราทำมา แม้จะเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แม้แต่ความคิด การคิด ที่ยังไม่ออกไปทางกายหรือวาจา ก็ได้สร้างวิบากกรรมหรือกรรมแล้ว ถ้าเรามีสติเราจะเห็นได้ชัดว่าสิ่งที่เราได้รับคือสิ่งที่เราทำมา เพื่อเป็นการที่จะไม่สร้างวิบากกรรมใหม่ หรือไม่หลงไปโทษคนอื่น สำหรับข้าพเจ้า จะเตือนตัวเองเสมอด้วยบททบทวนธรรมบทนี้ เกิดอะไรจงท่องไว้ กูทำมา เป็นคำที่มีคุณค่า ฆ่ากิเลส ฆ่าความคิดที่คิดแต่จะเอาและโทษคนอื่นได้ และเชื่อชัดวิบากกรรมจริง ๆ ว่า “กูทำมา”
ที่ข้าพเจ้าได้นำบททบทวนธรรมบทนี้มาใช้ในชีวิตปัจจุบัน แม้จะเกิดเหตุการณ์ที่ตรงกันข้ามที่ข้าพเจ้าทำและหวังให้เกิดล้วนเป็นสิ่งที่ดี ๆ แต่ผลบางครั้งและบ่อยครั้งกลับแย่ แต่ก็สามารถผ่านและยอมรับได้และพิจารณาถึงวิบากกรรม เรื่องนั้น ๆ ก็จบที่เรา ไม่โทษคนอื่น กูทำมา ก็มีความสุขเบิกบาน ใจไร้ทุกข์ได้ “สุขไหนเล่า จะสุขเท่า เอาใจเรา เข้าหาธรรม”
ก็ขอเชิญชวนพี่น้องลองมาอ่าน หนังสือบททบทวนธรรม ดูนะคะเพื่อที่เราอาจจะได้ความรู้และอะไรดี ๆ จากหนังสือธรรมที่ดีและมีค่า กราบอนุโมสาธุกับพี่น้องทุกท่านค่ะ