กระดานแบ่งปัน ๗ (๒๕๖๔) [2:2]

1. 

   ชุติวรรณ แสงสำลี November 21, 2021 at 6:23 am

   บันทึกประจำวันของฉัน วันที่ 4 ของค่ายเป็นวันศุกร์ที่ 19 พฤศจิกายน 2564
   เมื่อเช้านี้อาจารย์ก็ได้พาพี่น้องเราไปเก็บถั๋วแป๋กัน อาหารเป็นหนึ่งในโลกเราก็ต้องทำอาหาร อะไรที่เป็นของกินเป็นประโยชน์ต่อชีวิต มีข้าวมีถั่วมีผักผลไม้ มีเกลือเล็กน้อย ธัญพืชรสมัน อาหารหลักๆมีอยู่เท่านี้ ถั่วก็เป็นโปรตีนที่ดีที่สุดในโลก

   เป็นเรื่องที่น่าชื่นใจถั่วแป๋เกิดเก่งจริงๆ น่าประทับใจมาก เมื่อเช้าอาจารย์เก็บไปได้3-4 สีดีมากเป็นถั่วที่คุณภาพดีมากเลยสีสวยเ
   มีขาวเขียวลายแดงดำที่ได้เมื่อเช้าและมีสีลายด้วยไปเป็นลำดับ ที่จริงก็เก็บได้เยอะยังไม่ได้แกะหมดแต่ก็แกะบางอัน
   อันหนึ่งมันหล่นเม็ดหนึ่งหล่นอาจารย์ตามหาอยู่ไหนๆ ถ้าเราเก็บไม่ทันเม็ดมันกำลังแก่และเริ่มแก่ จริงๆแก่ไปหลายอันแล้วพอดีเราไปเก็บไม่ทัน เรายังไม่เก่งพอ พอดีเก็บทุกวัน ทยอยเก็บ ตอนนี้มีทีมชุดหนึ่งกำลังเก็บอยู่ อาจารย์ทดลองเก็บแล้วก็ลองแกะดูว่ามีสีอะไรอะไรบ้างลองเก็บดูดีมากเลยได้ถั่วคุณภาพดีให้เราได้กินได้ใช้อย่างดีเลย น่าประทับใจคงจะเก็บได้เยอะพอสมควรและทยอยเก็บกันแต่ละวันๆ ไปทยอยเก็บกันในแต่ละวันๆ เพื่อจะได้โปรตีนที่ดีที่สุดในโลก น่าประทับใจเกิดแบบไม่ได้ไปรดน้ำเลย ตั้งแต่ปลายฝนปลูกมาตั้งแต่ต้นฝน ทางปราชญ์ผู้รู้ท่านบอกว่าเราปลูกเร็วไป มันจะปลูกช้ากว่านั้นเขาว่างั้นน่ะอาจารย์ว่าก็พร้อมเมื่อไหร่ก็ปลูกเมื่อนั้น เราก็ฝึกฝนมาเราก็เลยปลูกเลยก็ได้ผลดี โดยที่ไม่ได้ไปทำที่ปราชญ์ท่านว่าก็ได้ผลดีตอนเราปลูกช้าไปปราชญท่านบอกว่าเราปลูกช้าไปจะไม่ได้กินนะ ปรากฏว่าก็ได้กินอีกเหมือนเดิมนะ ปลายฝนก็ได้กินอีกนะ

   สรุปแล้วเราต้องเป็นนักวิทยาศาสตร์บางครั้งสิ่งที่ปราชญ์ท่านว่ามามันก็ถูกต้องนะ แต่บางครั้งมันก็ไม่ถูกหรอกบางครั้งมันก็ไม่เป็นไปตามนั้นเราก็พิสูจน์ดูว่ามันจะเป็นยังไงจะได้อะไรยังไงจะเป็นไปยังไงแล้วก็พิสูจน์ไป อาจารย์กะว่าจะเพาะถั่วแป๋ไว้ทุกเดือนๆนะ แล้วก็ปลูกเป็นทุกเดือนเพราะฉะนั้นเราจะมีถั่วแป๋เก็บทุกเดือนเลยจะหมุนเวียน จะมีถั่วแก่ถั่วอ่อนตั้งใจจะทำอย่างนั้นเหมือนกันกับปลูกข้าว

   พูดเรื่องถั่วก่อนก็ได้นะตัวนี้ ถั่วก็เป็นโปรตีนที่ดีที่สุดในโลกดีกว่าเนื้อสัตว์เป็นโปรตีนที่มีธาตุอาหารที่บำรุงร่างกายได้ดีที่สุดรักษาโรคภัยไข้เจ็บและดีที่สุดดีกว่าเนื้อสัตว์แล้วก็ไม่มีบาปด้วยนะมีแต่บุญกุศลไม่มีบาปเพราะ ฉะนั้นเราเลือกเอาถั่วที่ไม่มีบาปและเป็นถั่วที่มีทุกสีด้วยเขามีสีทุกสีเลย มีฤทธิ์ร้อนฤทธิ์เย็นครบหมดเลย เรียกว่าปลูกถั่วชนิดเดียวนี้ได้ครบเลยนะ ทั้งฤทธิ์ร้อนฤทธิ์เย็น เขามีฤทธิ์ร้อนฤทธิ์เย็นอยู่ในตัวครบหมดเลย น่าประหลาดใจ

   อาจารย์ก็ไม่คิดว่าจะได้มาเจอถั่วแป๋ก็ได้เจอนะปลูกง่ายง่ายพลังชีวิตดีถั่วคุณภาพดีจะปลูกง่าย เขาพุ่งลึ่มๆ เลยนะเขาปลูกง่ายๆปลูกแล้วก็พุ่งพลังชีวิตดีมาก ตั้งแต่เริ่มปลูก ผลผลิตก็ออกได้ดี
   ผลคงทน จะทำค้างไม่ทำค้างให้ก็ได้ทั้งนั้นเลย ไม่สำคัญก็ขึ้นได้ดี

   ถั่วแป๋
   นี่แหละขึ้นได้ดีจริงๆเลยประสิทธิภาพดีมากเลยทำค้างไม่ทำค้างก็ขึ้นได้ดีทั้งนั้นเลย เพราะฉะนั้นเป็นถั่วที่คุณภาพดีมากมีสีทุกสีเลยเรียกว่าธาตุร้อนธาตุเย็นครบเลยได้ถั่วชนิดเดียวก็ได้โปรตีนครบ สบายเลยอย่างน้อยตอนนี้น่าจะอยู่รอด อายุประมาณ 5 เดือนบวกลบถ้าเราอยากจะมีกินทุกเดือนเลยนะ อย่างมีกินตลอดเลย แล้วก็อาจารย์ว่าจะเป็นนักทดลองนะจะเพราะถั่วแป๋จะปลูกทุกเดือน จะมีถั่วกินหมุนเวียนทุกเดือนเลย นี่แหละก็ได้ถั่วที่ดีที่สุดในโลกเป็นโปรตีนที่ไม่มีบาปเป็นโปรตีนที่มีธาตุที่ดีที่สุดในโลก

   นี่พึ่งไปเก็บมาเมื่อกี้นี้เอง สนุกเราช่วยๆกันเก็บ ขนาดว่าคนหนึ่งเก็บผ่านไปแล้ว มีคนหนึ่งมาเก็บต่ออีกยังเห็นอีก ก็ตาดีได้ตาร้ายเสีย ตาดีได้ ตาไม่ดีก็มองไม่เห็นไง ตาดีมองเห็น ตาไม่ดีจะมองไม่เห็น ช่วยกันเก็บไป ยังมีอีกยาว จะไปเก็บที่ผา 5 ผา6อีก ไล่ลงไปถึงแปลงมักน้อยเป็นกิโลเมตรเลยนะ เดินสายเป็นกิโลเมตรเลยเก็บกันให้สนุกไปเลยนะ

   อาหารที่เราจะทำให้เราอยู่รอดโปรตีนที่ดีที่สุดในโลกทานวันละประมาณ 1.5 ช้อนแกงเท่านั้นไปรอดเลยชีวิต เฉลี่ย1.5 ช้อนแกงเท่านั้นไปรอดแล้ว เราก็ปลูกถั่วลิสงอีกถั่วหนึ่งมาเป็นไขมันหรือธัญพืชรสมันๆอื่นๆ เมล็ดทานตะวันเมล็ดฟักทองมะม่วงหิมพานต์อะไร
   อาจารย์ก็จะลงสิ่งเหล่านี้ไปด้วยเหมือนกัน ถั่วเราก็จะพยายามให้มันมีทั้งปี อาจารย์รู้แล้วว่าจะมีทั้งปีได้อย่างไรเพราะว่าอาจารย์ทดลองปลูกต้นฝนก็ใช้ได้ทดลองปลูกปลายฝนก็ใช้ได้ ถ้าอย่างนี้รู้แล้วว่าเขาจะเป็นผลผลิตให้เราได้ทั้งปี
2. 

   อรวิภา กริฟฟิธส์ November 21, 2021 at 2:40 pm

   สุขจากกิเลสคือทุกข์ที่บรรเทาเหมือนได้เกาขี้กลาก
   จากการได้ฟังธรรมะจากที่อาจารย์บรรยายในช่วงนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับความกล้า กล้าที่จะไม่ทำตามอยาก ตอนนี้ตนเองได้ฝึกการประมาณ โดยการตั้งอธิศีลขึ้นมาคือ กินแต่พอดี ตัวเองได้ฝึกกินมื้อเดียวต่อวัน ก็ทำมาได้สักระยะหนึ่งแล้ว แต่พบว่าตัวเองยังกินเกินพอดีอยู่ ได้รับความไม่สบาย คืออึดอัดแน่นท้อง อยู่เป็นประจำ

   ทุกครั้งที่กินข้าวใกล้จะอิ่มก็พบว่า ใจยังอยากกินต่ออยู่อีก จนกระทั้งเมื่อเช้านี้ กินข้าวใกล้จะอิ่มก็อ่านเห็นอาการของใจที่มันแสดงความอยากกินต่อ แต่ความที่จำได้ว่า ถ้าเรากินต่อก็จะทำให้เบียดเบียนตนเอง คือความอึดอัดทรมานตนเอง ก็ถามตัวเองว่าอึดอัดและไม่สบาย ไม่เบากายเอามั้ย พอคิดถึงตรงนี้จึงได้รวมความกล้าที่จะหยุดชั่วคือทำตามกิเลส ตามอยาก พบว่าได้รับความ เบาสบายกาย เบาใจเป็นอย่างมาก และเราก็มีแรงเต็ม ไม่ได้หิวเลย เราไม่โดนกิเลสหรอกอีกแล้ว อย่างน้อยก็วันนี้แหละ

Comments are closed.