ห้องเรียนออนไลน์ ห้องเรียนวิชชาราม ตรวจการบ้าน วิชา อริยสัจ 4 ครั้งที่ 12 ในวันอาทิตย์ที่ 21 มีนาคม พ.ศ. 2564 เวลาประมาณ 10:30 น.-12:00 น.

ตรวจการบ้านวิชาอริยสัจ 4

เรื่อง : อยากกินข้าวปุ้นโหโล้ง

นางสาวนาลี วิไลสัก

เหตุการณ์ : เนื่องจากเราเป็นคนที่เคยติดอาหารเจที่ปรุงรสจัดอีกเมนูหนึ่ง ซึ่งเป็นอาหารประจำท้องถิ่นของแขวงบ่อแก้ว (จังหวัดบ่อแก้ว) วันนั้นเราไปธุระที่แขวงบ่อแก้ว กิเลสก็ไปด้วยกับเรา

ทุกข์ : อึดอัดใจจะต้องหาวิธีไปกินข้าวปุ้นโหโล้งให้สมดั่งใจอยาก

สมุทัย : ชอบที่จะได้กินข้าวปุ้นโหโล้ง ชังที่ไม่ได้กินข้าวปุ้นโหโล้ง

นิโรธ : จะกินข้าวปุ้นโหโล้ง หรือ ไม่ได้กินข้าวปุ้นโหโล้งก็ไม่ชอบไม่ชัง

มรรค : พิจารณาโทษของข้าวปุ้นโหโล้งเต็มที่แล้ว แต่ไม่ไหวเพราะกำลังของกิเลสแรงมาก

มาร : เออ!! ก็นานแล้วที่เราไม่ได้กินข้าวปุ้นโหโล้งนะ วันนี้โอกาสดีจังเลย ที่ได้มาแขวงบ่อแก้วจะได้ไปกินข้าวปุ้นโหโล้ง ให้สมดั่งใจที่เรานึกถึงความอร่อยของมันมาตลอด

เรา : ไม่ๆๆ!! เราจะไม่ไปกินข้าวปุ้นโหโล้ง เพราะมันเป็นอาหารที่ปรุงรสจัด กินทีไรก็ท้องเสียทุกทีเลย ไม่เอาดีกว่ากลัววิบากร้ายจะเข้า(อ้วกเขียวอ้วกเหลือง)

มาร : เอ๊ย!!!อยากกินๆๆ มากๆๆอะ พาไปกินหน่อยเถอะ เมนูอาหารอย่างอื่นก็ตั้งศีลไว้หมดแล้ว ยังเหลือแค่เมนูนี้แหละที่ยังไม่ได้ตั้งศีล ไปกินเถอะข้าวปุ้นโหโล้ง อร่อยมากและไม่ผิดศีลด้วย…

เรา : เรื่องอะไรเราจะไปทำตามแกล่ะมาร อยุ่ที่บ้านของเราไม่มีอาหารเมนูนี้ เราไม่ได้เจอบ่อยๆก็เลยไม่ได้ตั้งศีลกับมันนั้นก็จริง แต่วันนี้เรามาที่ที่มีข้าวปุ้นโหโล้ง เราจะเริ่มตั้งศีลไม่กินข้าวปุ้นโหโล้ง ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป

มาร : ไม่ยอมๆๆ!! จะต้องไปกินให้ได้ ไปแขวงบ่อแก้วแล้วไม่ได้กินข้าวปุ้นโหโล้ง ก็เท่ากับไม่ได้ไปแขวงบ่อแก้ว ขอร้องเถอะพาไปกินหน่อย ก็ไม่ได้กินบ่อยๆนี่ นานๆ ที 2-3 ปี จึงจะได้ไปแขวงนี้

เรา : อย่าเลยมาร แกอย่ามางอแงอยู่นั่นแหละ วันนี้เรามาทำธุระส่วนตัว ไม่ได้มาทำธุระของแก เห็นไหมเดือนที่แล้วน่ะ แกสั่งให้เราไปซื้ออาหารรสจัด เรายอมทำตามแก แค่คิดจะไปซื้อเท่านั้นแหละ ยังไม่ได้ซื้อเลย ก็ยังเกิดอุบัติเหตุระหว่างทางเลย ถ้าแกทนไม่ไหวก็ไปกินเองสิ แต่เราไม่ไปเพราะเราทำตามแกทีไร ก็ซวยทุกทีเลยไอ้มารตัวซวย

มาร : เฮ๊ย!!!อะไรๆๆ ก็โทษแต่มารๆๆ ก็ในเมื่อก่อนเจ้าเป็นคนพาเราไปกินหนิ ตอนนี้ก็ต้องพาเราไปกินให้ได้สิ เพราะเราไม่กลัวอะไรแล้ว ตายก็ยอมตาย ต่อให้กินเสร็จตายคาร้านเราก็ยอม กินเสร็จอ้วกเขียวอ้วกเหลืองจนตายเราก็ยอม

เรา : ในที่สุดเราก็ยอมพามารไปกินข้าวปุ้นโหโล้ง ในขณะที่ปรุงอาหาร เราก็ปรุงด้วยเกลืออย่างเดียว ปรุงเสร็จก็ให้มารชิม

มาร : เอ่!! ไม่อร่อยอ่ะ เออ ต้องบีบมะนาวใส่แล้วก็ชิมอีกก็ยังไม่อร่อย ทำไมมันไม่อร่อยเหมือนเมื่อก่อนหว่า ไม่อยากกินแล้ว

เรา : ก็แกบอกว่าอยากไปกิน เพราะมันอร่อยหนิ งั้นแก่ก็ต้องกินให้หมดไม่กินไม่ได้

มาร : เอ!! จะทำไงน้อ ต้องนึกถึงเมื่อก่อน เรากินยังไงน้อ จึงจะอร่อย…เออ! นึกออกแล้วต้องกินไปด้วยชมบรรยากาศ คุยกับเพื่อนไปด้วย ก็ทำตามนั้น แต่ก็ยังกินไม่อร่อย ต้องกินไปเปิดมือถือฟังไปด้วย ทำตามนั้นก็ยังกินไม่อร่อย เอ!! จะทำยังไงอีกน้อคิดๆๆๆ เออต้องเปลี่ยนท่านั่ง ในที่สุดก็มาเปลี่ยนท่านั่งได้ 3 ท่าแล้วก็ยังหาความอร่อยในข้าวปุ้นโหโล้งไม่มี เฮ๊ยทำไมๆๆ มันไม่อร่อยเหมือนเมื่อก่อนหว่า ความอร่อยมันหายไปไหน ถ้าเป็นเมื่อก่อนได้มานั่งกินแบบนี้ ก็จะสุขแทบตาย อร่อยแทบตาย แต่วันนี้ความอร่อยไม่มีแล้ว ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปจะไม่พูดถึงข้าวปุ้นโหโล้งอีกแล้วลาก่อนข้าวปุ้นโหโล้งบ๊ายๆๆ

 สรุป การพามารไปเข้าร้านวันนี้คุ้มมากๆ เลยเพราะมารตายคาถ้วยข้าวปุ้นโหโล้งเลย พอมารตายใจเราก็เบาสบายเลยค่ะ ตรงกับ บทธ ข้อ33 ทำดีเต็มที่ทุกวัน  ก็สุขใจเต็มที่ได้ทุกวัน  ได้เท่าไหร่ พอใจเท่านั้น  พอใจเมื่อไหร่  ก็สุขใจเมื่อนั้น

ความเห็นของนาลีหลังจากที่ได้ตรวจการบ้าน

กราบคารวะท่านคุรุที่เคารพ และ เจริญธรรมพี่น้องทุกท่านค่ะ นาลีขออนุญาตเล่าสภาวะธรรม ที่ได้จากที่คุรุ และพี่น้องช่วยวิเคราะห์การบ้านให้นาลีเมื่อวันก่อนค่ะ

คือนาลีต้องขอบพระคุณท่านคุรุและพี่น้องทุกท่าน ที่เอาภาระช่วยวิเคราะห์การบ้าน และเติมพลังปัญญาให้นาลี เพื่อจะเอาไปใช้ในการสู้กิเลสในครั้งต่อไป
ถ้าเป็นเมื่อก่อนนาลีจะไม่ยอมเอาเรื่องนี้ ไปเล่าให้ใครฟังเด็ดขาด เพราะมันเป็นกิเลสตัวที่เราสู้แล้วแพ้ ยอมตายเพื่อให้ได้เสพกิเลส มันเป็นเรื่องที่น่าอายมากเลยค่ะ แต่ตอนนี้นาลีรู้แล้ว ว่ากิเลสตัวนี้มันทำให้เราโง่ ในเมื่อเราสู้มันไม่ไหว เราก็ต้องหาหมู่มิตรดีที่มีปัญญาแหลมคม มาช่วยเราฆ่ากิเลสตัวนี้ให้มันตายสิ เราจะได้หายโง่สักที นาลีรู้สึกว่าการเอากิเลสตัวโง่นี้มาแฉให้เพื่อนวิพากษ์ วิจารณ์แบบนี้ไม่ใช่เรื่องน่าอายเลย แต่เป็นเรื่องที่นาลีควรจะทำที่สุด เพราะนาลีเห็นกิเลสมันเยอะ

สรุปใจตัวเองที่ได้ฟังการวิพากษ์การบ้านบทนี้ใจมันเบาสบาย ได้ปัญญาเพิ่มหลายเหลี่ยมหลายมุมเลย
ขอยกบางมุม ที่จะเอาไปเสียบกิเลสตัวที่มีลักษณะแบบนี้ในครั้งต่อไปค่ะ
– ถ้าไม่กินแล้วจะตายไหม
– ลองกินทีละอย่าง (อย่าเอามาปรุงรวมกัน)
– ยอมตายเพื่อให้ได้เสพกิเลส มันน่าอายว่ะ เสียชาติเกิด
– เสียชีพอย่าเสียศีล
นาลีขอน้อมรับทุกคำแนะนำ จากการบ้านบทนี้ไปใช้แก้ไข และปรับปรุงตัวเองให้เจริญขึ้นตามลำดับๆ สาธุค่ะ