การบ้าน อริยสัจ 4 (5/2564) [45:57]

อริยสัจ 4 the four Noble truth
ชื่อเรื่อง :ประโยชน์จากความพลาดความพร่อง
เนื้อเรื่อง :จากการที่ได้ร่วมสอบเก็บคะแนนของวิชชารามประจำเดือนมกราคม ที่ผ่านมา รู้สึกว่าข้อสอบจะง่ายแต่ก็ยาก เพราะพอผลสอบออกมาเฉลี่ยแล้วได้ไม่ถึงครึ่งคือจาก 10 ข้อทำถูกไป 4 ข้อผิด 6 ข้อ(ปรนัย)
ทุกข์ (The Truth of suffering)
:มันยังมีความรู้สึกกวนใจอยู่ว่า เราน่าจะทำข้อสอบได้ดีกว่านั้นนะ แต่ความรู้สึกมันก็เหมือนมีอะไรกั้นๆอยู่ ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าคืออะไร มันฝืดๆไม่โล่งยังไงบอกถูก
สมุทัย(The Truth of the cause of suffering) :น่าจะเป็นเพราะว่าประมาทคิดว่าเราน่าจะทำได้ดีกว่าการสอบครั้งแรก และคำถามก็ดูว่าไม่ยากคำตอบของเราไม่น่าจะผิด
นิโรธ(The Truth to end of suffering): จะตอบคำถามในข้อสอบถูกหรือไม่ถูก ก็ไม่เห็นมีอะไรต้องทุกข์ใจ เพราะเราก็ทำดีที่สุดแล้ว สิ่งที่เราทำออกมาได้ก็คือสิ่งที่เราเข้าใจคือความจริง ความจริงที่เราทำได้ความจริงที่ ทำให้เราได้รู้ว่าเราเข้าใจแค่ไหนในสิ่งที่อาจารย์สอน และได้รู้ว่าบางครั้งสิ่งที่เราคิดว่าถูกมันก็อาจผิด เราจะได้ไม่ยึดมั่นถือมั่น
มรรค(The Truth of the path to end of suffering): ใช้บททบทวนธรรมอาจารย์ที่ว่า เมื่อได้มุ่งหมายให้เกิดสิ่งดีและพยายามทำอย่างเต็มที่แล้ว แต่ดีนั้นไม่สมบูรณ์ไม่สำเร็จดังใจหมาย
กิเลสมักจะหลอกบอกว่าถ้าไม่สมบูรณ์ไม่สำเร็จจะเสียหาย จะไม่สบายใจ เป็นความลวง ให้ใช้ปัญญาหักลำกิเลสโดยบอกกับกิเลสว่า ถ้าได้มากกว่านี้ ถ้าสมบูรณ์หรือสำเร็จกว่านี้ จะเสียหายเพราะในขณะนั้น ยังไม่ใช่เวลาที่จะได้มากกว่านี้ ยังไม่ใช่เวลาที่จะสมบูรณ์หรือสำเร็จกว่านี้ ในครั้งนั้นไม่สมบูรณ์ไม่สำเร็จจะดีที่สุด ยุติธรรมที่สุดตามกุศลอกุศลของเราและคนที่เกี่ยวข้อง และที่สำคัญในความพลาดความพร่องก็ทำให้เราได้รู้ว่า สิ่งที่เรารู้นั้นไม่ถูกต้อง เราจะได้รู้ในสิ่งที่ถูกต้องว่าคืออะไร เราต้องมองความพลาดความพร่องให้เป็นประโยชน์เอาประโยชน์ให้ได้ สุขใจให้ได้ในทุกสถานการณ์ มันทำให้นึกถึงคำพูดของอาจารย์ที่ว่าถ้าเราคิดว่าการลดกิเลสเป็นเรื่องง่ายมันจะทำได้ยากแต่ถ้าเรารู้ว่าการลดกิเลสเป็นเรื่องยากมันจะง่าย(เพราะเราจะไม่ท้อที่จะสู้เมื่อเรารู้ว่ามันทำยากเราก็จะมีความพากเพียรที่จะสู้และไม่ประมาท)

กิเลสขาด
เมื่อวานได้เข้าสวน ได้ปลูกต้นไม้กับลูกชาย ส่วนพ่อบ้านตัดหญ้า ชึ่งหญ้าขึ้นรกมาก และแปลงจะยาว พ่อบ้านตั้งใจจะตัดตามทางเดินให้ยาวตลอด 1ร่อง เพราะอาทิตย์หน้าไม่ได้กลับบ้าน พอท้ายแปลงคงเหนื่อยล้า คุมเครื่องได้ไม่ดีก็ไปตัดต้นหมากไป หมากปลูกมา 2ปี ต้นกำลังงาม ใจก็เสียดายนิดหนึ่ง
ทุกข์ ต้นหมากโดนตัด
สมุทัย ถ้าต้นหมากไม่ถูกตัดจะชอบใจ ถ้าต้นหมากถูกตัดจะไม่ชอบใจ
นิโรธ ต้นหมากจะถูกตัดหรือไม่ถูกตัดก็ไม่ชอบไม่ชัง
มรรค พิจารณากิเลสตัวที่อยากได้ดั่งใจ ตัวนี้เยอะมากทำมามาก สั่งสมมามาก กิเลส โลภ โกรธ หลง เป็นสิ่งที่คนโง่ คนชั่ว คนทุกข์ คนบ้าหวงแหนที่สุดในโลกจริงๆ โง่มากจริงๆอยากได้ในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้
พ่อบ้านก็พยายามทำเต็มที่แล้ว ไม่มีใครอยากทำลายข้าวของตัวเองหรอก เขาก็เสียใจกว่าต้นหมากจะโต ดูแลมาอย่างดี ตัวเราก็ทำมาเยอะ เขามาปลูก เรามาตัดกี่ครั้งกี่หน นับครั้งไม่ถ้วน รับไป รับแล้วก็หมดไป ก็จะโชคดีขึ้น
ขอบคุณที่หมากต้นนี้มาคุ้ยกิเลสตัวนี้ออกมา รู้ว่ามันยังไม่หมดก็มาทดสอบ แต่รู้สึกแป็บเดียว ก็หายไป ใจแช่มชื่น เบิกบานโชคดีอีกแล้ว ร้ายหมดไปอีกแล้ว
ใช้บททบทวนธรรมข้อ 71 72
ปัญหาและอุปสรรคไม่เคยหมดไปจากโลก
มีแต่ทุกข์ใจเท่านั้นที่หมดไปจากเราได้
ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะทุกข์ใจ ความทุกข์ใจไม่ได้แก้ปัญหา มีแต่เพิ่มปัญหา สุดท้ายทุกสิ่งทุกอย่างก็ต้องดับไป จะทุกข์ใจไปทำไม เบิกบาน แจ่มใสดีกว่า…สาธุ

เชื่อแล้ว ยอมแล้ว ไม่ทุกข์แล้ว

เมื่อก่อนผมจะมีเรื่องทุกข์อยู่เรื่องนึงที่เกิดขึ้นบ่อย ๆ คือเวลาที่ขับรถไปไหน ๆ โดยมีแม่บ้านนั่งไปด้วย หลาย ๆ ครั้งที่ผมมักจะขับไปผิดทาง ส่วนใหญ่เป็นเพราะขับไปตามความเคยชินบนเส้นทางที่ต้องขับผ่านเกือบทุกวัน และไม่ทันได้นึกว่าวันนี้เราจะต้องขับไปอีกทางหนึ่ง บางครั้งก็คิดหรือพูดคุยจนลืมไปว่าต้องเลี้ยวตรงนั้นตรงนี้ บางครั้งก็จำทางไม่ค่อยได้เพราะเป็นเส้นทางใหม่ที่ไม่คุ้นเคย เกือบทุกครั้งที่มีแม่บ้านนั่งไปด้วยในรถ เขาก็จะคอยบอก คอยเตือนอยู่เสมอ แต่ผมกลับรู้สึกไม่ค่อยพอใจที่แม่บ้านคอยบอกคอยเตือน โดยเฉพาะในบางครั้งที่ผมยังไม่ได้ไปผิดทางเลยสักนิดแต่ถูกแม่บ้านพูดดักไว้ก่อน มันเหมือนคำตอกย้ำว่าเราชอบหลงทาง เราขับรถเอ๋อ ๆ อะไรทำนองนั้น ทั้ง ๆ ที่ตอนนั้นเรายังไม่ได้ออกนอกเส้นทางเลย ความรู้สึกในใจมันไม่ค่อยพอใจที่แม่บ้านไม่ยอมเชื่อใจ ไม่ไว้วางใจว่าเราจะไม่หลงทาง บางครั้งก็นึกอยากให้เขามาขับเองเสียให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย

ทุกข์ — ไม่พอใจที่แม่บ้านชอบระแวงว่าเราจะหลงทาง รำคาญที่แม่บ้านคอยพูดดักให้เราอย่าลืมเลี้ยวไปทางนั้นทางนี้ ไม่ชอบใจที่ไม่ได้รับความไว้วางใจจากคนใกล้ตัว

สมุทัย — มีความอยากแบบยึดมั่นถือมั่นว่า ถ้าแม่บ้านไม่ระแวงว่าเราจะหลงทางเราจะสุขใจ ถ้าระแวงว่าเราจะหลงทางเราจะไม่สุขใจ ชอบที่จะได้รับความไว้วางใจจากคนรอบข้าง ไม่ชอบถ้าไม่ได้รับความไว้วางใจจากคนรอบข้าง

นิโรธ — ยินดีในความไม่ชอบไม่ชัง ปล่อยวางความยึดมั่นถือมั่น แม่บ้านจะไว้วางใจในการขับรถของเราก็ได้ หรือไม่ไว้วางใจในการขับรถของเราก็ได้ เราก็ไม่ทุกข์ใจ

มรรค — พิจารณาหลายอย่างคือ

1) เรื่องกรรม แม้ว่าเราจะพยายามปรับปรุงแก้ไขตัวเองให้ขับผิดทางน้อยลงแล้วก็ตาม แต่กรรมที่เราเคยทำผิดพลาดไว้ในอดีตก็มีมาก ผลของกรรมจึงทำให้แม่บ้านยังไม่ไว้วางใจเป็นธรรมดา เราต้องยอมรับผลของกรรมและอดทน รอคอย ให้อภัย ปรับปรุงแก้ไขการขับรถของตนเองให้ดีขึ้นไปเรื่อย ๆ จนมากพอ วันใดวันหนึ่งข้างหน้าเขาก็จะไว้วางใจเราไปเอง

2) โทษของการยึดมั่นถือมั่น คือการที่เราหลงคิดไปว่าถ้าแม่บ้านไม่ไว้วางใจในการขับรถของเราแล้วเราจะต้องทุกข์ใจ อันนี้มันเป็นความคิดแบบกิเลส มันคือการเอาความสุขความทุกข์ในใจเราไปแขวนไว้กับความไว้วางใจหรือไม่ไว้วางใจของผู้อื่น จึงเป็นเหตุให้เรากลัว กังวล หวั่นไหวอยู่เสมอว่าเขาจะไว้วางใจเรามั้ยน้อ เมื่อไหร่เขาจะเลิกระแวงเราในเรื่องนี้เสียทีน้อ ถ้าเลิกยึดมั่นถือมั่นได้ แล้วปล่อยวาง ยอมให้เขาระแวง ยอมให้เขาไม่ไว้วางใจได้ เข้าใจถึงเหตุปัจจัยที่เขาต้องระแวง ต้องไม่ไว้วางใจเรา เราก็จะยอมรับได้ โดยที่ไม่ต้องไปทุกข์ใจเรื่องนั้นเลย

3) ใช้บททบทวนธรรมในข้อที่ว่า “ใครเขาจะยึดหรือไม่ยึดไม่สำคัญ ใครเขาจะคิดกับเราอย่างไรไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคือเราต้องไม่ยึดมั่นถือมั่น จิตเราต้องสูงก่อนจึงจะดึงจิตคนอื่นขึ้นสูงได้” (ข้อ 140) พิจารณาให้ชัดเจนว่า แม่บ้านเขาจะคิดกับเราอย่างไรก็ได้ แต่เราต้องไม่ยึดมั่นถือมั่น ปล่อยวางให้เป็นไปตามความจริง ถ้าเขายังระแวงอยู่ก็แปลว่าเรายังมีวิบากอยู่ หน้าที่เราคือปรับปรุงจิตใจเราให้สูงขึ้น ลดละเลิกความคิดที่จะถือสาเพ่งโทษไปเรื่อย ๆ แล้ววันใดวันหนึ่งข้างหน้าเขาก็จะเลิกระแวงเราไปเอง

สรุปว่าทุกวันนี้ที่ผมยอมแล้ว เชื่อแล้วว่าเราทำมามากจริง ๆ ทำให้ผมทุกข์น้อยลงมากกับเรื่องนี้ และได้รับความไว้วางใจจากแม่บ้านมากขึ้นเรื่อย ๆ

เรื่อง ต้นทองพันชัง
เค้าโครงเรื่อง ต้นทองพันชั่งเป็นพืชสมุนไพร สรรพคุณคือ แก้โรคผดผื่นคันตามร่างกาย บนหนังศรีษะ กลากเกลื้อนและป้องกันเชื้อราบนผิวหนัง พอรู้สรรพคุณแล้ว ในสมองดริ่มทำงานคือเอาปลูกเพื่อว่า
จะเอาทำแชมพู และสบู่เหลว
เมื่อได้ประมาณสัก 3 เดือนต้นทองพันชั่งกำลังงาม(บอกว่างามมากแตกกิ่ง
ก้านและใบ กำลังสวย) พี่ก็ไปทำงานทุกวัน( จันทร์ – ศุกร์) พอกลับว่าตอนเย็นวันหนึ่งพบวว่าต้นทองพันชั่งที่พี่ปลูกโดยตัดเหลือแต่โคนแว็บแรกที่เกิดขึ้นกับพี่คือพี่โกรธคนที่มาตัดต้นทองพันชั่งของพี่มาก ความคิคพี่ทำไมไม่ถามก่อนตัดล่ะอุตสาห์ปลูกไว้ แต่พอพี่ที่อยู่ซอยเดียวกันบอกว่าคนที่ตัดต้นทองพัยชั่งของพี่เป็นคนที่เจ้าของดินข้างๆจ้างมาตัดต้นไม้ที่รกๆของเค้า แต่คนที่ตัดเค้าไม่รู้ว่าต้นทองพันชั่งที่พี่ปลูกไว้ ไม่ได้อยู่ในดินของคนที่จ้างเค้าและอีกเหตุผลคือเค้าว่ามันรกและไม่รู้ว่ามีประโยชน์
ทุกข์ ตัดต้นทองพันชั่งเหลือแต่โคน
สมุทัย ชอบถ้าต้นทองพันชั่งไม่โดนตัด ไม่ชอบที่ต้นทองพันชั่งถูกตัด
นิโรธ ต้นทองพันชั่งจะถูกตีดหรือไม่ถูกตัดก็ปล่อยวาง
มรรค วูบแรกที่มาเห็นต้นทองพันชั่งถูกตัดเหลือแต่โคน ความรู้สึกโกรธคนที่ตัดมาก ไม่ถามก่อนว่าตัดได้ไหม เราหรือขอมาจาก พัทลุงกว่าจะโตต้องดูแลและรดน้ำด้วย แต่เราลืมคิคไปว่าธรรมชาติของต้นไม้ถ้าไม่ขุดรากถอนโคนทิ้งเค้าก็จะแตกต้นขึ้นมาใหม่ได้ นี้ดีขนาดไหนแล้วที่คนที่ตัดเค้าเหลือโคนไว้ให้ เรา พอคิคได้ใจเราก็มีความสุขน่ะ แสดงว่าเราโง่มากที่เราไปโกรธคนตัด เราเริ่มดูแลต้นทองพันชั่งใหม่อีกครั้งจนปัจจุบันต้นทองพันชั่งเติบโตสวยงามกว่าเมื่อก่อนอีก ขอบคุณคนที่ตัดน่ะที่สอนให้เรารู้ว่า เราโง่มากที่เราโกรธคนที่เราไม่เคยเห็นและแม้แต่ชื่อเรายังไม่รู้เลย

ส่งการบ้านค่ะ
สำรวย นาคะนนท์
สวนป่านาบุญ๒
เรื่อง กลัวลูกแมว
มีแมวสีดำท้องโตเข้ามาอยู่ในศูนย์ พอเห็นกิเลสความชิงชังรังเกียจก็เกิดขึ้นทันที เพราะทุกข์ที่แมวมาเกิดในศูนย์ เหตุผลคือไม่ชอบกลัวลูกแมวเกิดใหม่
หลังจากนั้น3วันได้ยินเสียงลูกแมวร้อง ไม่ใช่บังเอิญแมวมาเกิดชั้นบนของศาลาห้องที่เรานอนด้วย อยู่ในกองที่คลุมผ้าทางเข้าข้างประตู ชังเสียงร้องของลูกแมว และกลัวจะเห็นลูกแมวออกมาเดิน เพราะกลัวลูกแมวตั้งแต่เด็กๆ
ทุกข์ :ชังเมื่อได้ยินเสียงลูกแมวร้อง กลังลูกแมวจะออกมาเดินให้เห็น
สมุทัย :ถ้าไม่ได้ยินเสียงลูกแมวร้อง หรือลูกแมวไม่ออกมาเดินให้เห็นจะพอใจ
นิโรธ :จะได้ยินเสียงลูกแมวร้อง หรือลูกแมวออกมาเดินก็ต้องรับให้ได้
มรรค :เรื่องนิดเดียวแต่ทุกข์กับเรื่องนี้มาหลายวันทำใจให้ไม่ชิงชังและเลิกกลัวไม่ได้ กิเลสมันลวงให้ยึดว่าลูกแมวน่ากลัว ยึดเพราะโง่ เลยขอช่วยให้เขาเอาลูกแมวไปไว้ที่อื่น พอไม่ได้ยินเสียงลูกแมวร้องรู้สึกพอใจ โล่งสบาย
แต่โล่งได้ไม่นานก็ได้รู้ว่ามีแมวมาเกิดอยู่ที่ครัวอีกตัวมีลูกแมว2ตัวอีก
สงสัยนาตาลีต้องการให้เห็นชัดว่าถ้ายังเชื่อกิเลสลวงให้ยึดก็โง่ต่อไปอีก มาวางใจได้เพราะหมู่มิตรดีช่วยตอนอปริหานิยธรรม ขอบคุณทุกท่าน ตอนนี้ไม่กลัวลูกแมวแล้ว
ขอโทษ ขออโหสิกรรมกับลูกแมวทุกตัวที่ต้องตา ยและเดือดร้อนเพราะเรา สำนึกผิดแล้วค่ะ

27/1/64
ชื่อ : น.ส.ทิษฏยา โภชนา (นุ้ย)
ชื่อทางธรรม : ในสายธรรม
จิตอาสาสังกัดสวนป่านาบุญ 2
เรื่อง : ซักผ้า วางแผนไว้ว่าตอนกลางคืนตั้งใจเอาผ้าไปแช่น้ำยาซักผ้าไว้ เพราะผ้ามันเลอะ แช่วันคืนนึง แล้วพรุ่งนี้ออกไปทำธุระเสร็จจะกลับมาซัก พอถึงเวลาจะไปซักผ้า อ้าวผ้าไม่อยู่ที่เดิมแล้ว เดินวนหารอบบ้าน ปรากฏว่ามีคนหวังดีเอาผ้าไปซักให้ และตากให้เรียบร้อย แต่พอมาดูปรากฎว่าคราบเลอะนั่นยังไม่หายไป ผ้าซักไม่สะอาด รู้สึกไม่ชอบใจ ก็เลยไปถามว่าใครเอาผ้าไปซัก ได้คำตอบว่าแม่เป็นคนซักให้ ก็เลยบอกว่าทีหลังไม่ต้องซักให้นะ ตั้งใจจะแช่ไว้แล้วมาซักเอง ทำไมแม่ไม่ถามซะก่อน ไม่ได้อยากให้แม่ซักให้ เพราะแม่ซักไม่สะอาด แม่ ก็ทำหน้าไม่ค่อยดี แล้วตอบกลับด้วยน้ำเสียงดังว่า ก็คิดว่าเป็นของคนอื่น ถ้าไม่อยากให้ซักให้แล้วเอามาวางตรงนี้ทำไม ทำไมไม่เอาไปวางไว้ในห้อง พอแม่พูดแบบนี้ ตัวเราก็ปรี๊ดขึ้นมาเลย อ้าวเราแช่ผ้าไว้ในพื้นที่ซักล้าง ยังมาว่าเราอีก จะให้เราเอาไปไว้ในห้องนี่นะ มันเกินไปมั๊ย
ทุกข์ : ไม่ได้ดังใจ
สมุทัย: ไม่ชอบคำตอบของแม่ ยึดดีว่าแม่ไม่ควรตอบแบบนี้ อยากให้แม่ใช้คำพูดที่ดีกว่านี้
นิโรธ : แม่จะพูดดี ๆ ก็ได้ พูดไม่ดีก็ได้ ไม่โทษใครใจไร้ทุกข์
มรรค: ใช้บททบทวนธรรมข้อที่ 5 สิ่งที่เราได้รับคือสิ่งที่เราทำมา ไม่มีสิ่งใดได้รับโดยที่เราไม่เคยทำมา และ ข้อ 13 การได้พบกับเหตุการณ์ที่ไม่ถูกใจเรา ไม่ได้ดังใจเรา เป็นสุดยอดแห่งเครื่องมืออันล้ำค่า ที่ทำให้ได้ฝึกล้างกิเลส คือความหลงชิงชังรังเกียจ หลงยึดมั่นถือมั่นในใจเรา พิจารณาว่า เรากับแม่คือคู่วิบากกัน ช่วงนี้หยุดอยู่บ้านหลายวัน ไม่ค่อยได้ไปไหน ก็จะมีผัสสะกันอยู่บ่อย ๆ เรื่องก็จะเป็นแบบเดิม ๆ คือ ทะเลาะกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง ตั้งจิตสำนึกผิดต่อแม่ และขอบคุณแม่ที่ทำให้เราได้เห็นกิเลสในตัวเรา ตัวยึดดี ตัวจะเอาให้ได้ดังใจ อยากให้แม่พูดดี ๆ ด้วยคำพูดที่น่าฟัง แค่ แม่เพียงยอมรับผิดก็ยังดี เราจะเอาดีจากแม่ เรายังพูดดีไม่ได้เลย แล้วจะให้แม่พูดดีกับเราทุกเวลาจะเป็นไปด้วยอย่างไร สำนึกในความปรารถนาดีของแม่ที่เอาผ้าไปซักให้ เราจะได้ไม่ต้องเหนื่อย ไม่ดีเหรอมีคนซักผ้าให้ แม่รักเราขนาดไหน

นางสาวลักขณา วรพงศ์พัฒน์(บุญแพงค่า ; เอ๊า)

เรื่อง มะละกอล้างตัวหวง

640127 มะละกอฮอลแลนด์ขึ้นเองที่สวนหลังบ้านเป็นต้นแรกมีต้นเดียว มีผลเยอะและลูกใหญ่มาก คอยเฝ้าดูทุกวันมานานกว่า 4 เดือนว่าเมื่อไหร่จะสุก จนวันนี้ก็ได้เด็ดลูกแรกออกจากต้น ในใจก็ลังเลว่าจะให้ที่พ่อแม่ได้ทานก่อนเปิดปฐมฤกษ์ พอดีมีธุระจะไปหาเพื่อนก็เลยเอาไปเป็นของฝากเพื่อนจะดีกว่า เพราะบนต้นก็ยังมีอีกหลายลูก

ทุกข์ : หวงมะละกอ

สมุทัย : อยากให้พ่อแม่ทานมะละกอลูกแรกที่เราดูแล
ลังเล จิตหวง ไม่อยากให้คนอื่นก่อน

นิโรธ : จะให้หรือไม่ให้พ่อแม่ได้ทานมะละกอลูกแรกก็ไม่เป็นไร ไม่ใช่สิ่งสำคัญ ไม่ยึด ไม่ทุกข์

มรรค : ได้ฝึกเสียสละ แบ่งปัน ในสิ่งที่เป็นประโยชน์ ให้มะละกอไร้สารพิษ ได้ล้างพิษในใจตน จะได้ล้างตัวหวงของ ตัวขี้โลภจะเอาไว้กินคนเดียว บนต้นก็ยังมีอีกเยอะ เก็บกิน เก็บแจก ได้ฝึกตัวยอม ตัวให้ ไม่ยึดมั่นถือมั่นว่าเราปลูกเราต้องได้กินก่อน ยิ่งให้ ยิ่งได้ล้างกิเลส
ยินดี พอใจ สุขใจ

เรื่อง ขี้เกียจทำการบ้าน
เหตุการณ์ :พออาจารย์ให้ทำการบ้านให้ส่งการบ้าน กิเลสก็บ่น ทำไมอาจารย์ต้องให้ส่งการบ้านด้วย
ทุกข์:ขี้เกียจไม่อยากทำการบ้าน
สมุทัย:ชอบที่ไม่ต้องทำการบ้าน ชังที่ต้องทำการบ้าน
นิโรธ:ทำการบ้านด้วยความยินดี เต็มใจ ตั้งใจ สบายๆ
มรรค: มาคุยกับกิเลสหน่อยค่ะ
มาร:โอ้ยๆ ทำไมอาจารย์ต้องให้ส่งการบ้านเนี่ย ที่ผ่านมาก็หนีการทำการบ้าน วิชาการทำมามากแล้ว มาทางนี้ยังต้องมาเจอการทำการบ้านอีก อยากมาบำเพ็ญสบายๆอ่ะ
เรา:อยู่บนความสบาย สบายจริงเหรอ แล้วไม่ทำการบ้านพ้นทุกข์แล้วรึ
มาร:เอ่อ…เอ่อ…ก็….
เรา:ทุกข์อดิ ตอบไม่ออกอะดิ เวลาทำตามอาจารย์สอน แล้วเป็นไง พ้นทุกข์ไหม สิ่งที่ท่านสอนมีค่าไหม พาพ้นทุกข์ไหม ตอบมา!!!
มาร: แฮ่ๆ ท่านพาทำอะไร พอทำตามท่านก็พ้นทุกข์มาเป็นลำดับทุกที
เรา:นั่นดิ แล้วไม่เชื่อท่าน ก็เนรคุณ อกตัญญูต่อท่าน อกตัญญูต่อศาสนา ชั่วต้องเชื่อแกว่างั้น ไม่…เชื่อแกทีไรนรกทุกที NO!!!!!
มาร:เฮ้ย…อะไร แค่ไม่ทำการบ้าน ถึงขนาดนั้นเลยเหรอ
เรา:เออ ไม่ใช่แค่นะโว้ย ดูผิดแล้วเว้ย อริยสัจ4คือทางพ้นทุกข์ เกิดเป็นคนถ้าไม่ทำสิ่งนี้ก็เสียชาติเกดิ เกิดมาทำไมว่ะ เกิดมาชั่วต่อ อกตัญญูศาสนาเลย พอกกิเลสไปๆๆๆหนาขึ้น ดื้อ ดักดาน โง่ด้วย อยากไปนิพพานแต่ฐานพอกแต่กิเลส!!! ขี้เกียจๆๆเกรงใจอยู่นั่นแหละ ถึงไม่พ้นทุกข์สักที แหมๆๆๆที่ทำชั่วขี้เกียจ ไม่เห็นเกรงใจเลย พอจะพาพ้นทุกข์มาตอแหลเกรงใจ ปัดโธ่!!!เลยดักดาน ช้านี่ไงไอ้มารชั่ว ถ้าไม่ทำใครจะรู้จักเธอ ใครจะช่วยเธอได้มาร
มาร:โห…เออๆๆๆ ทำก็ได้ งั้นทำคนเดียว เขียนไว้เยอะๆ ส่งเลยไม่ต้องบอกหมู่นะ
เรา:โง่แล้วไง หมู่มิตรดีคือทั้งหมดของการพ้นทุกข์ ท่านไม่ได้สอนสักหน่อยว่าทำคนเดียวพ้นทุกข์ ท่านให้คบและเคารพหมู่ มึงทำคนเดียวเขียนคนเดียว ส่งคนเดียว 555 มึงโตอะดิ โง่ด้วย ซวยด้วย เรื่องไร ไปเติมพลังกับหมู่ดีกว่า ส่งเข้าหมู่ดีกว่า
มาร :เดียวเขาว่าเกรง ส่งบ่อย
เรา :ใครว่า มึงดิว่า คิดเองเออเอง เกรงใจ แหมๆๆๆ ตอแหลอีกแระ หาทางออกจากหมู่เรื่อย แกไม่ทำหลบไป ข้าจะทำการบ้านเว้ย
…จากนั้นมารตัวขี้เกียจ ตัวเกรงใจ ก็สลายไป ยิ่งทำการบ้านยิ่งได้ปัญญาพาพ้นทุกข์ค่ะ

กิเลสดีใจ
นาฬิกาปลุกตอน 3.30น ตื่นมาไฟดับ กิเลสแอบดีใจ แนะ! มันบอกว่าดีจังจะได้นอนต่อ อากาศหนาว ยังไม่ได้ห่มผ้าเลย นอนต่อดีกว่า ตื่นเช้ามาหลายวันแล้ว วันนี้ได้พัก เย้ๆ
ดูสิมันชั่วมากขนาดไหน หันกลับไปคุยกับมันคะ
: เฮ้ย! ไอ้ชั่ว ไอ้บ้า คิดแบบนั้นได้อย่างไง ยังมีคิดแบบนี้อีกหรือ ชั่วสุดๆเลย
ไม่ ไม่ ไม่ ฉันจะไม่หลับแล้ว
: มันมืดจะทำอะไรได้
: ฉันจะกดจุดในมุ้ง พร้อมกับฟังธรรมกับวิทยุก็ได้
กดจุดลมปราณ จุดเทียนไข ฟังธรรมะ พร้อมทำกับข้าวต่อ
: เฮ้ย!ทำไมครั้งนี้ไม่ทำตามนะ
: ทำตามมาหลายหลายปีแล้ว เห็นไหมทุกข์แทบตาย
ทุกข์ ตกใจที่ ใจที่คิดชั่ว
สมุทัย ใจคิดชั่วก็ทุกข์ใจ ใจคิดดีก็สุขใจ
นิโรธ ใจจะคิดดีหรือไม่ดีก็สุขใจ
มรรค วิปัสสนาเมื่อคิดแบบกิเลส มันทุกข์ ป่วย วุ่นวาย เยอะไปหมด มาคิดแบบพุทธะสิ อาจารย์ท่านยิ่งเน้นยิ่งย้ำเตือน อยู่ข้างนอกอยู่ห่างหมู่ระวังตัวดีๆนะ ทำคนเดียวไม่รอดนะ แล้วจะชักช้านอนอยู่อีกใช่ไหม ตอนนี้ต้องวิ่งมาราธอนแล้ว เริ่มต้นที่เรา นับหนึ่งที่เรา ทำเต็มที่ สุขเต็มที่ ตื่นเต็มฟังธรรมด้วยใจเป็นสุข กิเลสหายไปตั้งแต่เปิดฟังธรรมะแล้ว
ขอบคุณที่ไฟดับที่ทำให้เห็นกิเลสตัวนี้ สำนึกผิดจริงๆแต่ก่อนชอบนักเรื่องนอน เผลอไม่ได้เอาแต่นอนไม่ทำงาน ดีแล้วจะได้มีเวลามากขึ้น..สาธุ

เจ็บแทนลูก
วันที่ 27 มค 64 ปกติวันพุธจะเป็นวันพักเข้าสวนของลูก แต่บังเอิญมีการขุดสระ ลูกเลยเข้ามาด้วยเพื่อความปลอดภัย ได้ซื้อมีดเคียวมาใหม่ ห่อมาอย่างดี ลูกใช้แรงดึงอย่างแรง หลุดออกพร้อมมีดบาดนิ้วผ่านถุงมือ เลือดเยอะมาก เห็นกระดูกขาว ใจหาย ตกใจ
ทุกข์ ลูกเจ็บโดนมีดบาดนิ้ว
สมุทัย ถ้าลูกไม่บาดเจ็บจะชอบใจ ลูกบาดเจ็บจะไม่ชอบใจ
นิโรธ ลูกจะบาดเจ็บหรือไม่บาดเจ็บก็ไม่ชอบไม่ชัง
มรรค พิจารณาความจริงตามความเป็นจริง วิบากใครคนนั้นต้องรับ ลูกจะอยู่ที่บ้านอยู่ที่สวนหรืออยู่ที่ไหนๆถ้าวิบากมาก็ต้องรับทั้งสิ้น ไม่มีใครหนีพ้นได้แม้แต่พระพุทธเจ้า แล้วลูกเราเป็นใครที่จะไม่รับ รับแล้วก็หมดไป ก็จะโชคดีขึ้น รับเต็มๆหมดเต็มๆ
จริงๆลูกไม่กังวลเลย แม่ลูกไม่เป็นไรครับ เจ็บไม่มาก
: ถามเขาใช้วิธีของแม่ไหม?
: ลูกจะไปรพ.ก่อนแล้วค่อยมาใช้น้ำฉี่ได้ไหม
ไปโรงพยาบาล เย็บแผลมา 4เข็ม
ลูกยังรับประทานเนื้อสัตว์อยู่ เขาก็ต้องใช้แบบพุทธะเลยไม่ได้ ต้องเอาศีลมาแลก ก็เรายังใช้ทางแผนปัจจุบันตั้งนาน
เรื่องใจเมื่อเห็นลูกไม่กลัว พลังนั้นส่งมาถึงแม่เพิ่มอีกมหาศาลเลย เห็นพลังสันนิทานชัดเจน ใจไม่กังวลหายไปตั้งแต่ก่อนออกจากสวนอีก
ใจเป็นประธานของสิ่งทั้งปวง ทุกอย่างสำเร็จได้ด้วยใจจริงๆ….สาธุ

ทุกข์เพราะโดนทักว่าผอมลง
อาทิตย์ที่แล้วไปเจอเพื่อนมา เพื่อนทักว่าผอมและซูบลง เราก็รีบร้อนอธิบายเต็มที่ว่า กินเยอะแล้ว แต่งานยุ่งมากเลยน้ำหนักลงไป 2 กิโล ระหว่างที่ปากกำลังอธิบายอยู่ สมองก็ฉุกคิดขึ้นมาว่า อ้าวไปอธิบายทำไม ก็มันผอมลงไปจริงๆ น้ำหนักลงไปภายใน 1 อาทิตย์ เพราะเราทำงานหนัก มีภาระงานเยอะต้องเคลียร์ให้เสร็จ เวลาพักผ่อนก็น้อยลง ก็ยอมรับซิ จะไปชังคำทักของเพื่อนทำไม
ทุกข์ กังวลกลัวที่เราผอมลงแล้วเพื่อนก็สังเกตเห็น พอเพื่อนทักก็ไม่สบายใจ
สมุทัย มีตัณหาอยากได้ดั่งใจ ชอบถ้าจะไม่โดนทักว่าผอมและซูบลง ชังถ้าโดนทักว่าผอมและซูบลง
นิโรธ จะโดนทักว่าผอม ก็ไม่ทุกข์ ไม่ต้องชอบ ไม่ต้องชัง
มรรค เพราะเราเห็นโทษของกิเลสที่มาหลอกให้เรากังวล รีบเร่งอธิบายออกไป ยังดีที่เราจะจับได้ทัน ว่ากิเลสมาปรุง มาทำให้ฟุ้ง เราต้องขอบใจเพื่อนคนนั้นที่มาทักเราด้วยซ้ำ ที่ทำให้เราได้เห็นกิเลส ได้ใช้วิบากกรรมที่เราเคยไปทัก ไปชังคนอื่นที่เค้าอ้วนหรือผอม และมาทำให้เราได้ปรับสมดุลร่างกายใหม่

ส่งการบ้านอริยสัจ๔
น.ส.จาริยา จันทร์ภักดื
จิตอาสาสุราษฎร์ธานี สังกัดสวนป่านาบุญ๒ ชะอวดนครฯ
รหัสนศ.6012007003
เอาเสื้อดำให้ช่างใส่ซิบปรับเป็นเสื้อกั๊กอ.ส.ม.พร้อมปักโลโก้พร้อมกับจ่ายค่าแรงครบเวลาผ่านมา6-7เดือนยังไม่เส็จช่างอ้างว่าเสื้อหายหาไม่เจอ เค้าบอกว่าจะชื้อผ้าแทน เราเห็นใจช่าง เลยเอาเสื้อดำอีกตัวมาให้ทำใหม่ก็ทำไม่ทันอีกช่างเขาคืนผ้าให้เราไปทำที่ร้านอื่นส่วนค่าแรงเขายังไม่มีเงินที่จะใเรา เลยวางใจเราเคยมา เราทำมากกว่านี้
เรื่องเสื้อกั๊ก
ทุกข์ : ไม่ได้รับเสื้อตามกำหนด
สมุทัย : อยากให้ช่างทำเสื้อกั๊กทันกำหนด
ชังที่ช่างทำเสื้อไม่ทันเวลากำหนด
ชอบให้ช่างทำเสื้อใด้ตามกำหนด
นิโรธ : ช่างจะทำเสื้อกั๊กให้ทันกำหนดหรือไม่ทันกำหนดก็จะไม่ทุกข์ใจ เพราะได้ทำใจพร้อมปรับพร้อมเปรี่ยนไว้แล้ว

มรรค : วางใจได้โดยเราทำเต็มที่แล้ว ในเมื่อเสื้อกั๊ก เขาทำให้เราไม่ทันการณ์ เราก็ต้องทำใจ หน้าที่ไปร่วมคัดกรองโควิด19ที่แยกอ.บ.ต.เส้นทางนี้รถจะผ่านบ่อกุ้งเลยเป็นจุดคมเข้ม นับว่าโชคดีที่อจ.หมอเขียวพาลดกิเลสได้ตามลำดับเลยได้มีวิชา ดับทุกข์ที่ไม่ได้ดั่งใจทุกครั้งให้ได้ แล้วมันจะมีทุกข์อะไรที่เราดับไม่ได้ เลยเบิกบานบนถนนท่ามกลางแดด ได้วิตามินดีและดำทำให้ร่างกายเข็งแรง สร้างภูมิ ตั้งตนอยู่บนความลำบากกุศลธรรมเจริญยิ่งสาธุค่ะ

เรื่อง ทุกข์ที่ไปยึด

เมื่อวันที่ 24 ธันวาคม 2563 รู้สึกว่าตัวเองผมยาวแล้ว ก็เลยไปร้านตัดผม ไปวันแรกร้านปิด
ก็เลยกลับบ้าน อีกวันไปใหม่ ร้านก็ปิดอีก คราวนี้เกิดทุกข์ที่ไม่ได้ดั่งใจหมาย อยากตัดผมแล้วไม่ได้ตัดผม
ทุกข์ : ทุกข์ที่ อยากตัดผมแล้วไม่ได้ตัด
สมุทัย : อยากตัดผมแล้วไม่ได้ตัด เกิดความไม่ได้ดั่งใจ
นิโรธ : ในระหว่างที่กลับบ้าน วางใจได้ว่าไม่เห็นว่าต้องได้ตัด จะตัดวันนี้หรือวันไหนก็ได้ไม่ยึดมั่นถือมั่นว่า ถ้าได้ตัดผมวันนี้แล้วเป็นสุข หรือ ไม่ได้ตัดผมวันนี้แล้วจะเป็นทุกข์
มรรค : หลังจากที่เราไม่ยึดมั่นถือมั่นว่าจ จะได้ตัดผม หรือ ไม่ได้ตัดผมแล้ว ทำให้เรารู้สึกเบิกบานใจ ไร้กังวล

เหตุการณ์ ได้ยินเสียงดังอยู่ข้างบ้านจำได้ว่าเป็นเสียงของตาน้องของย่าได้ยินเสียงพูดว่าจะเอานุ่นเอานี่เวลาเค้ามาก็จะเอาที่เอาได้กลับบ้านอยู่แล้วโดยส่วนใหญ่เราและน้องจะเป็นฝ่ายเอาให้เองอยู่แล้วถ้ามีอะไรที่พอจะแบ่งได้ได้ยินแบบนั้นเราก็นอนฟังไปยิ้มไปคิดว่าจะเอาอะไรก็เอาเลยเราก็นอนฟังไปเรื่อยๆจนได้ยินเสียงเรียกน้องเราเลยออกไปด้วยเห็นว่าเค้าหาเลื่อยจะตัดกิ่งท้อที่น้องตอนเอาไว้กิ่งท้อมีสองกิ่ง กิ่งหนึ่งไม่มีลูกอีกกื่งมีลูกเกือบจะสุกแล้ว
เค้าจะตัดกื่งที่มีลูกเพราะอีกกิ่งรากยังไม่แก่
ตอนนั้นรู้สึกไม่อยากให้ตัดเพาะเสียดายลูกท้ออยากให้สุกแก็บได้ก่อนแล้วค่อยตัด
ทุกข์ รู้สึกเสียดายลูกท้อถ้าตัดตอนที่ลูกยังไม่สุก
สมุทัย ถ้าเค้าตัดเราจะทุกข์ใจถ้าเค้าไม่ตัดเราจะสุขใจ
นิโรธ เค้าจะตัดหรือเค้าจะไม่ตัดเราก็ต้องสุขใจให้ไดั
มรรด เห็นความทุกข์ที่เกิดจากความยึดมั่นถือมั่นล้างวามยึดม่นถือมั่นเพราะกิเลสมันหลอกให้เราทุกข์ ไปยึดว่าต้องให้ลูกมันสุกก่อนแล้วค่อยตัดเพราะปกติเวลาลูกท้อสุกใครจะมาเก็บก็ได้ ในเมื่อจะให้อยู่แล้วเค้าจะเอาไปตอนใหนก็ไม่ต่างกันไม่ยึดก็ไม่ทุกข์

ขอส่งการบ้านค่ะ@น้องขวัญ
ช่ีอ นางโสภา หนำคอก(sopa nhumkok) อายุ65ปี
จิตอาสาสวนป่านาบุญ2ชะอวด
อำเภอชะอวด จังหวัดนครศรีธรรมราช
เรื่อง .ไฟดับ
เหตุการณ์ . ได้สั่งซื้อชุดโคมไฟโซล่าเซล2000W จากเพจหนึ่งมาจำนวน2ชุดในราคาชุดละ1239บาท นำมาทำการติดตั้งผลคือติดดีใช้งานได้จริงไฟสว่างในระดับหนึ่งเวลาผ่านไป1สัปดาห์ เหลือไฟที่ติดดีอยู่ชุดเดียวอีกชุด ดับสนิท น้องชายมาทัก ลูก มาทักบอกว่ามันคงเสียแล้วแหละ แต่ใจเราเฉยๆเพราะคิดว่าเดี่ยว มันคงติดเอง เพราะอีกชุดมันยังติดอยู่เลย ผ่านไปหลายวัน มันยังคงดับสนิทอยู่ ใจเริ่มสับสน ตกลงมันยังดีอยู่หรือเสียไปแล้วตามที่หลายคนทัก
ทุกข์. ใจเริ่มสับสน เพิ่งซื้อมาของยังใหม่ๆอยู่ เริ่ม โมโห โกรธ เพ่งโทษคนขาย
สมุทัย. ยึดว่า ถ้าไฟติดดีจะชอบ ไฟไม่ติดจะชัง
นิโรธ . ไฟจะติด หรือไม่ติด ก็สบายใจ ไม่ชอบไม่ชัง เพราะใจเรายังสว่างอยู่
มรรค. ปล่อยวางได้ เมื่อมาพิจารณาตามบท ทบทวนธรรม ว่าทุกอย่างในโลกนี้พร่องอยู่เป็นนิจ
ทุกอย่างมี เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ชีวิตคนเรายังเกิด ดับ เกิด ดับ ของใช้ทุกอย่าง ถ้ามันดีหมด ไม่มีเสียเลย ขยะคงล้นโลกไปแล้ว ทำใจยอมรับความจริง ตามจริง โล่งใจ ไม่คาใจ สุดท้ายส่งคลิปไปให้ทางร้านดู เขาส่งชุดใหม่ มาให้แทน พร้อมคำขอโทษ จบด้วยดีค่ะ(ความจริงมันจบตั้งแต่เราวางใจได้แล้ว)

ส่งการบ้าน ทุกข์อริยสัจ
เรื่อง ถอดเทป ถอดทุกข์
เนื่องจาก ตัวเองได้อาสาบำเพ็ญถอดเทป จากที่อาจารย์บรรยาย ประชาสัมพัน์หนังสือบททบทวนธรรมและหนังสือต่างๆ เราก็อาสาขอร่วมบำเพ็ญหนึ่งคลิป ก็ดูตอนแรกมีสองคลิปเราก็เลือกที่จะถอดเทปคลิปที่หนึ่ง ก็เลื่อนดู แต่พอจะกดไปทำเราไม่ได้ดูว่าเป็นคลิปที่เราเลือกรึเปล่า ตกลงว่าเราไปทำเอาอีกคลิปนึงที่ไม่ได้เลือกไปประมาณเกือบ 5 นาทีแล้ว
ก็เอะใจว่าคลิปนี้มันยาวอยู่นะ ก็ออกไปดูใหม่ตกลงว่าคนละคลิปกับที่เราเลือกที่จะทำจริงๆด้วย และกิเลสมันบอกว่า แหม..เสียดายจังทำมาตั้งเกือบ5 นาทีแล้ว เพราะกิเลสมันอ้างว่าการทำของเรามันอยากนะเพราะเราไม่มีคอมพิวเตอร์ใช้แค่โทรศัพท์เครื่องเดียว ฟังแล้วจดใส่กระดาษแล้วค่อยเอามาพิมพ์ใส่โน๊ตอีกที
แล้วก็พูดกะพี่สาวว่าเราทำผิดหัวข้อนะ พี่สาวก็บอกให้เราส่งไปบอกพี่เค้าว่าเราต้องการเปลี่ยนหัวข้อเปลี่ยนเป็นอีกคลิปนึงที่เราถอดไว้แล้ว แต่เราก็นิ่งแล้วไม่พูดอะไร เพราะเรารู้ว่ากิเลสมันหลอกเราที่จริงมันก็ไม่ได้อยากอะไร อย่ามาหาข้ออ้างให้ใจเป็นทุกข์ ดีเสียอีกทำหลายครั้งหลายหัวข้อก็ดีได้ย้ำซ้ำทวนในสิ่งที่อาจารย์สอนให้มากยิ่งขึ้น แล้วก็เริ่มถอดเทปคลิปอีกคลิปที่เราเลือกอย่างวางใจและเบิกบานเพราะได้ทั้งเห็นกิเลส ได้ทั้งประโยชน์จากรายละเอียดที่ได้จากถอดเทปนั้นด้วย
ทุกข์.เสียดายที่ถอดเทปผิดคลิป
สมุทัย.ชอบใจถ้าถอดเทปถูกคลิปที่อาสาไว้ ไม่ชอบใจที่ถอดเทปผิดคลิป
นิโรธ.จะถอดเทปผิดหรือถูกคลิปก็สุขใจ วางใจไม่ชอบไม่ชัง
มรรค.พิจารณาโทษของความยึด ความชังที่ทำให้ใจเป็นทุกข์ พิจารณาให้เห็นประโยชน์ของการไม่ยึดและวางใจทำดีที่ทำได้อย่างไม่ยึดมั่นถือมั่น
ใช้บททบทวนธรรม
ข้อที่ 83 ความยึดมั่นถือมั่นจะทำให้เกิด ความพร่อง ความพลาด ความทุกข์
ข้อที่ 82 จงฝึกอยู่กับความเป็นจริงของชีวิตที่พร่องอยู่เป็นนิตย์
ข้อที่ 135 โลกนี้มีสิ่งดีให้เราได้อาศัย มีอุปสรรคให้เราได้ฝึกฝน มีอุปสรรคให้เราได้ใช้วิบาก มีอุปสรรคให้เราได้ล้างทุกข์ใจ

ส่งการบ้านอริยสัจ 4 ครั้งที่ 5
25 ~ 31 มกราคม 2564
เรื่อง อะไรก็เกิดขึ้นได้ในโลกใบนี้
ตั้งใจและรับปากเพื่อนไว้ว่า
จะไปช่วยงานเพื่อนแน่นอน
(น้องสาวเพื่อนจะแต่งงาน
จะต้องไปช่วยจัดสถานที่)
แต่มีเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นหลายอย่าง
จนไม่สามารถไปร่วมงานเพื่อนได้

ทุกข์..ความไม่สบายที่เกิดขึ้นในจิต
เป็นห่วงว่าเพื่อนจะเหนื่อยเกินไป
เพราะงานแต่งงานปกติ
ทีมหลักในการจัดสถานที่
จะต้องมีไม่น้อยกว่า 2 คน(2คนก็น้อยอยู่แล้ว)
แต่นี่เหลือเพื่อนเพึยงคนเดียว
เป็นห่วงกลัวว่าเพื่อนจะไม่สบาย

สมุทัย..เหตุแห่งทุกข์
อยากช่วยเพื่อนแต่ช่วยไม่ได้

นิโรธ..สภาพดับทุกข์
พิจารณาทุกอย่างตามความเป็นจริง
ว่าไปช่วยเพื่อนไม่ได้จริงๆแล้ว
ต่อให้ห่วงแค่ไหนก็ไปไม่ได้
เพราะเหตุการณ์บังคับ
~ทั้งต้องล็อคดาวน์ตัวเองจากโรคโควิด19
~งานแต่งงานญาติอีกคนที่พี่สาวจะต้องไปช่วย
ไม่มีใครอยู่กับพ่อแม่(พ่อกับแม่อยู่ลำพังสองคนไม่ได้ท่านแก่มากแล้ว)
~งานแต่งสองงานที่อยู่คนละจังหวัด
จัดงานวันที่21กุมภาฯพร้อมกัน(
จริงๆจัดคนละวันซึ่งวันไม่ตรงกัน
แต่เลื่อนวันเพราะเหตุโควิดระบาด
เลื่อนวันไปเลื่อนวันมาตรงกันซ๊ะงั้น)
……………….
เมื่อทุกอย่างปิดกั้นทุกทาง
ก็อ่านอาการฝืดฝืนในจิต
(อัตกิลมัตถะ)
ทำอย่างไรที่จะไม่เกิดวิบาก
การปิดกั้นทุกทาง
ไม่สามารถเดินทางได้โดยสะดวก
มีบางอย่างบอกว่าเราไม่ควรดื้อ
ที่จะทำในยุคโควิดระบาดขนาดนี้
น้อมถึงคำตรัสของพระพุทธองค์ที่ว่า
สิ่งใดไม่ห้ามว่าไม่ควร
แต่สิ่งนั้นขัดกับสิ่งควร
สิ่งนั้นจึงไม่ควร
ทำให้เลิกคิดดึงดันที่จะไป
เมื่อทุกอย่างกั้นก็วางใจว่า
ฟ้าไม่ให้ทำ..รัฐบาลก็ห้าม…
พระโพธิสัตว์ก็เตือน
เราตัวนิดเดียวก็ไม่กล้าดื้อ
ไม่กล้าท้าทาย
ก็วางใจไม่ดึงดัน

มรรค..ทางดับทุกข์
เมื่อพิจารณาทุกอย่าง
ตามความเป็นจริง
อธิบายให้เพื่อนเข้าใจ
เป็นโอกาสที่เพื่อนจะได้เรียน
ทุกขอริยสัจไปพร้อมๆกัน
ไม่เอาแต่ใจว่าจะได้ทำดีดั่งใจหมาย
ทั้งๆที่องค์ประกอบเหตุปัจจัย ณ เท่านั้น
ไม่สามารถทำให้ดีนั้นเกิดขึ้นได้จริง
นั้นไม่ดี…บททวนธรรมบทนี้ผุดขึ้นมา
เตือนสติให้อาการอยาก(อยากไปช่วยเพื่อน)
พอวางอยากลงได้(คือดับตัณหาได้)
มรรคก็คือความโล่งโปร่งเบาสบาย
ปัญญาก็เกิด
เมตตา กรุณา
คือยังช่วยอยู่แต่ช่วยเท่าที่ช่วยได้
(คือประดิษฐ์ของตกแต่ง
ส่งไปช่วย)
จึงเป็นไปตามมรรคดำรงอยู่ด้วยพรมวิหารธรรม
น้อมกราบนมัสการพ่อครู กราบพาวะคารวะอาจารย์หมอเขียว
ที่อบรมสั่งสอนค่ะ

หมดกันพอดี
2 วันนี้ได้ทำการขุดสระ ที่ขอไว้กับพัฒนาที่ดิน จังหวัด ที่บริการขุดให้ ชึ่งพื้นที่กว้างอย่างน้อย 16 ยาว 41 เมตร และต้องมีคันดินข้างละ 6เมตร ซึ่งพื้นที่จะขุดได้ปลูกต้นไม้ไว้ 2-3ปีแล้ว ต้นไม้กำลังงาม ช่วงแรกน่าจะเสียต้นไม้ไป 2แถว แต่พอขุดไปๆ ไม่ใช่เพราะดินเยอะมาก ดินต้องขยับมาถมต้นไม้เป็น 3แถว 4แถว ใจมันเริ่มหาย ทำไมดินเยอะจัง
ทุกข์ ต้นไม้ถูกถมหายไป 150 ต้น
สมุทัย ถ้าต้นไม้เสียหายน้อยก็ชอบใจ ต้นไม้เสียมากก็ไม่ชอบใจ
นิโรธ ต้นไม้จะเสียหายน้อยหรือมากก็ไม่ชอบไม่ชัง
มรรค มาพิจารณาความจริง ก็ต้องการขุดสระเมื่อได้สระก็ต้องยอมเสียต้นไม้ไปบางส่วน เพราะดินมันเยอะมาก ก็ต้องยอมจะมาเสียดายทำไม ต้นไม้ตายไปก็ปลูกใหม่ได้ แต่น้ำสำคัญ อาจารย์ก็สอนทุกวัน น้ำต้องดี น้ำต้องมี ต้องเก็บต้องตุนน้ำไว้ เดี๋ยวจะไม่มีใช้ ก็เป็นการทดสอบครั้งใหญ่ ครั้งก่อนเสียต้นไม้ไปต้นเดียวทำเป็นเสียดาย มาทดสอบใหม่เสียไป 150ต้น ใจเป็นอย่างไง จะทุกข์ จะตายไหม?
ใช้บททบทวนธรรมข้อ 89 ในโลกนี้ไม่มีอะไรเที่ยง ไม่มีอะไรที่เราควบคุมได้ ไม่มีอะไรที่เรากำหนดได้ นอกจากใจที่ไม่ทุกข์ของเราเท่านั้น
ข้อ 90 วัตถุไม่เที่ยง มีแต่ใจไร้ทุกข์เท่านั้นที่เที่ยง ใจทุกข์แป็บเดียว ต้นไม้ตายได้แต่ใจต้องไม่ตาย ก็สดชื่น เบิกบาน มาเข้าสวนย้ายท่อน้ำด้วยใจที่เป็นสุข
ใจเป็นประธานของสิ่งทั้งปวง ทุกอย่างสำเร็จได้ด้วยใจ
กายนี้มีไว้เพื่อดับทุกข์ใจเท่านั้น กิจอื่นนอกจากนี้ไม่มีจริงๆ….สาธุ

เรื่อง จะสู้ได้ตลอดไหมก็ไม่รู้
พ่อบ้านได้ขอทุนสงเคราะห์การทำสวนยางเขาอนุมัติแล้ว ตั้งแต่เราได้ไปเยือนภูผาฟ้าน้ำและอาจารย์หมอเขียวได้พาทำกสิกรรมไร้สารพิษ
ทำให้เราชอบที่อยู่กับป่ามากขึ้น ที่ดินของเราสวยอยู่และเราก็ชอบ ตั้งอยู่กลางทุ่งนาแต่ทุ่งนารกร้างไปหมดแล้วไม่มีชาวบ้านไปทำนา เพราะเกี่ยวเนื่องกับเหตุการณ์ สามจังหวัด ชายแดนใต้ และที่ดินสวนใกล้ๆกันเขาก็ทิ้งปล่อยให้รกร้าง มีก็แต่ของเราคนเดียวที่ขืนไปทำอยู่
ลูกได้พูดกับพ่อว่าปล่อยไว้แบบนั่นเถอะพ่อไม่ต้องไปทำแล้วสวน ถนนหนทางดีเหตุการณ์ดีแล้วค่อยว่ากันแต่พ่อก็ยังจะไปทำ ลูกและเราก็พูดกับพ่อว่างั้นปลูกไม้ ยางนา หรือไม้ พะยูง
เอาไว้ขายไม้ดีไหมเราไม่ต้องดูแลเขามาก ปลูกไม้ทางสงเคราะห์ก็จ่ายเงินเหมือนกันกับปลูกยาง
เราก็จำใจจำยอมต้องตามไปช่วยพ่อบ้านเป็นครั้งคราว พ่อบ้านจะล่วงหน้าไปก่อนเราตามไปทีหลัง
ทุกข์ # ต้องขี่มอเตอร์ไซดไปคนเดียวทางทั้งยากทั้งเปลี่ยว
สมุทัย # ชอบที่จะให้พ่อบ้านหยุดทำสวนตรงนั้นก่อนจนกว่าอะไรๆจะดีขึ้นแล้วค่อยมาว่ากันใหม่
นิโรธ # ต้องยินดีเต็มใจยอมรับวิบาก มาใช้บททบทวนธรรม ข้อ ๘๒ จงฝึกอยู่กับ
ความจริงของชีวิต
ที่พร่องอยู่เป็นนิตย์
อย่างผาสุขให้ได้
เราก็ทำไปตามหน้าที่เอาความสุขทุกสถานะการณ์ให้ได้
มรรค # บททบทวนธรรม ๑๓๕
โลกนี้มีสิ่งดีให้เราได้อาศัย
มีอุปสรรคให้เราได้ฝึกฝน
มีอุปสรรคให้เราได้ใช้วิบาก
มีอุปสรรคให้เราได้ล้างใจ
เบิกบานแจ่มใสไร้ทุกข์ ไร้กังวลอย่างเป็นอมตะธรรม

การบ้านทุกอริยสัจ4
ชื่อเรื่อง อยากได้ความเข้าใจจากหมู่
เนื้อเรื่อง เวลาทำงานด้วยกันผมจะทำไมทำงานรีบร้อน(เดาใจหมู่)มีข้อสงสัยถามอยู่เรื่อยๆจะเอาแต่ความสำเร็จของงานไม่ได้อ่านใจเรา ใจหมู่ ท่านเอาแต่ใจหรือเปล่าหนอลังเลสงสัยท่าน
ทุกข์ ทำงานกับหมู่ใจหดหู่ลังเลสงสัย
สมุทัย อยากทำงานกับหมู่แบบใจไม่หดหู่ลังเลสงสัยชังที่ทำงานแล้วใจหดหู่ลังเลสงสัย
นิโรธ ไม่ชอบไม่ชังจะทำงานกับหมู่อย่างไม่ลังเลสงสัยเบาสบายใจไร้ทุกข์
มรรค กิเลสอยากๆๆขนาดอยู่กับตนเองยังไม่ถูกใจตนเองหาข้มูลจากหมู่ ทุกคนปรารถนาดีตามภูมิ(ศีลสูง)ภูมิสูงแต่ไอ้กิเลสมันดิ้นโหยหาเสี่ยมให้คนเข้าใจผิดกันจะเอาแต่ใจตรงกับบทธ.ข้อ7 หลัก 5 ข้อที่นำพาชีวิตคนจากนรกตลอดกาลลนาน
อย่าทายใจ ผู้อื่น อย่าใส่ร้ายผู้อื่น
อย่าโกหกผู้อื่น
อย่าชิงชังผู้อื่น
อย่าเบียดเบียนผู้อื่น
หลังพิจาณา ทุกลดลงเป็นตามลำดับแต่ใจมันอยากลดลงเยอะ

ส่งวันที่ 29 มกราคม 2564
รหัสนักศึกษาวิชาราม
ชื่อ นางศุทธินี พรมเล็ก ชื่อเล่น ป้าเนียร ชื่อทางธรรม ขวัญน้ำฟ้า อายุ 73 ปี สังกัดสวนป่านาบุญ 2
เรื่อง ทุกข์เพราะโดนลูกดุ
เหตุการณ์ : วันนี้เดินไปแปลงผัก เพื่อนำเศษหญ้าที่ตัดไปคลุมผักที่ปลูกไว้ แต่ต้นไม้บางต้น เล็กเกินไปเรามองไม่เห็น ทำให้เกิดความเสียหาย ลูกไม่พอใจ และพูดเสียงดังกับเรา
ทุกข์ : เพราะโดนลูกดุ
สมุทัย : ชัง ที่ลูกพูดไม่ดี ชอบ ที่จะให้ลูกพูดดีๆ ไม่ดุ หรือตำหนิเรา
นิโรธ : ลูกจะพูดดีก็ได้ ดุก็ได้ ไม่ดุก็ได้ ตำหนิเราก็ได้ ไม่ตำหนิเราก็ได้ ไม่ชอบไม่ชัง
มรรค : บอกตัวเองว่า “เขาคือเรา นั้นคือเรา” เราจะได้เห็นตัวเราเอง เกิดสิ่งใด จงท่องไว้ “กูทำมา” ต้องยอมรับผิด ขอโทษ และขออโหสิกรรม ความไม่ยึดติด ความไม่น้อยใจ ไม่เสียใจ ใจเราก็ค่อยๆ คลายไปในไม่ช้า

เรื่อง : กรรมใคร กรรมเรา

เนื้อเรื่อง : ให้เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งยืมเงินไปโดยกดเงินจากบัตรเครดิตของเรา โดยปกติเขาก็จะส่งเงินมาใช้ตามอัตราขั้นต่ำที่บริษัทเขากำหนด แต่พี่สาวเรามีเหตุต้องใช้เงินเพื่อไปจัดการเรื่องที่ดินที่ไปจำนองไว้ เราจึงขอให้เพื่อนคนนั้นนำเงินมาคืน เพื่อจะได้นำไปช่วยพี่สาว พอถึงกำหนดเวลาที่เขาสัญญาว่าจะใช้คืน เขากลับบกว่าหาเงินให้ไม่ได้นะ แต่ถ้าจะเอาเงินคืนจริง ๆ เขาจะตายให้เอง เพราะเขาทำประกันชีวิตไว้ ถ้าเขาตายก็คงจะมีเงินเหลือมาจ่ายคืนเราได้..

ทุกข์ : ไม่สบายใจที่เพื่อนไม่สามารถนำเงินมาคืนให้ได้

สมุทัย : อยากให้เพื่อนนำเงินมาคืน อยากช่วยพี่สาว

นิโรธ : เพื่อนจะนำเงินมาคืนหรือไม่ เราก็ควรยอมรับและไม่ทุกข์ใจ

มรรค : พิจารณาเห็นความรู้สึกในใจที่ตกใจ อึ้งกับคำพูดของเพื่อนที่พูดถึงเรื่องการตายใช้หนี้ ชีวิตคนเรามีค่ามากมายกว่าเงินมากนัก มีปัญหาหรือเหตุผลอะไรควรจะพูดกันดี ๆ ช่วยกันหาทางออก เมื่อสุดทางหาเงินไม่ได้จริง ๆ แต่ละคนก็ควรต้องรับสภาพ รับวิบากรรมที่ตัวเองต้องรับ ..เพื่อนก็ต้องรับวิบากการเป็นหนี้ต่อไป..พี่สาวก็ต้องรับวิบากที่อาจจะต้องโดนยึดที่ดินทรัพย์สิน ..เราเองก็ต้องรับวิบากหากเพื่อนไม่คืนเงินกลับมา เราก็ต้องเป็นหนี้ ชดใช้แทนเขา..แม้เพื่อนจะตัดสินใจฆ่าตัวตาย นั่นก็เป็นการตัดสินใจของเขาเอง ไม่ได้เป็นเพราะเรา เราจึงไม่ควรที่จะกดดัน ทำทุกข์ทับถมตน ..ก็พิจารณาเรื่อย ๆ ไปอีกหลายวัน กว่าจะวางใจให้แต่คนได้รับในผลกรรมของตนเอง แม้ไม่ง่ายนักกับการวางใจ แต่จะคิดให้ทุกข์ใจไปทำไมล่ะ …แต่ละชีวิตเกิดมาก็รอวันตายน่ะล่ะ สู้เรามาทำทุก ๆ วันให้มีคุณค่ากับตัวเองและผู้อื่นดีกว่า..

อริยสัจ 4

เรื่อง ไม่ชอบเสียงที่ได้ยินมา

เมื่อวานข้าพเจ้าคุยโทรศัพท์เเละคุยกับเเม่ย่าด้วย ระหว่างที่ทำทั้งสองอย่างพร้อมกันเเละได้ยินเสียงที่มันเเปร๋นขึ้น เห็นใจที่มันไม่ชอบเเละชังเสียงนี้

ทุกข์ : ไม่ชอบเสียงที่มากระทบหู ใจต้านเสียงนี้
สมุทัย :อยากได้น้ำเสียงที่ไพเราะ ชอบเเต่เสียงที่มันราบรื่นหู ไม่ชอบเสียงเเปร๋น
มรรค : เเม้เสียงจะฟังรื่นหูหรือไม่ จะไม่ทุกข์ใจ ฟังให้ได้ไม่ว่าจะเป็นเสียงเเบบไหน
นิโรธ : ขณะที่ฟังเสียงนั้นมากระทบหู เห็นอาการที่ชอบใจเกิดขึ้น เเต่ก็ได้บอกตัวเอง ว่าท่านนั้นคงไม่ตั้งใจที่จะทำน้ำเสียงนั้นใส่เรา ไม่เป็นไรอย่าเสียเวลา อย่าไปติดกับเเค่เสียงนั้นเลย ได้พิจารณาเพิ่มขึ้นอีกว่า เราก็เผลอทำน้ำเสียงเเบบนี้บ่อยทั้งที่ตั้งใจเเละไม่ตั้งใจ เสียงที่เราได้ยินนั้นดีเเล้ว เราได้ใช้วิบากเก่าที่เราเคยทำมาเเละไม่สร้างวิบากเพิ่มด้วยการไปถือสาในเสียงนั้น เราเก็บอารมณ์ที่ขุ่นมัวที่มันค้างนี้ไว้ทำไม พิจารณาซ้ำๆอยู่อย่างประมาณสิบนาที ความขุ่นเคืองในใจก็ได้จางหายไป

เรื่อง ไม่พอใจที่เขายัดเยียดให้เรา
ทุกข์ ค่าเน็ตอัตโนมัติ
สมุทัย เราไม่พอใจ(ชัง)ที่เขายัดเยียดให้เรา เกิดจากการที่เราไม่มีความจำเป็นที่จะต้องใช้ เขาก็ยังเข้าให้
นิโรธ เขาเข้าให้ก็ได้ ไม่เข้าให้ก็ได้ ไม่ชอบไม่ชัง ส่วนมรรค ป้าคิดยังไงกับเกตุการณ์นี้แล้วทุกข์ใจเป็นไงค่ะป้าเขียนต่อลองดูค่ะ มรรค พิจารณาว่า เงินมีอยู่ 310 เขาหัก200เหลือ110บาท เดือนหน้าหักไม่พอก็จบใจไม่ทุกข์ค่ะเบิกบานใจ

สภาวธรรม
เรื่อง :- ปวดเหงือก
อริยสัจ ๔ และ มรรค ๘ :-
1-ทุกข์ คือ เกิดสภาพของความลำบากทางกายที่มีอาการปวดเหงือก และสภาพทางใจ ที่
เผชิญอยู่ก็คือ เกิดจากสาเหตุทางกาย

2. สมุทัย คือ สาเหตุแห่งทุกข์นั้น เนื่องจากขบเตี้ยวผลไม้แห้ง เนื่องจากหิวในช่วงนั่งทำงาน
หน้าคอมพิวเตอร์ หลังจากที่กลับมาจากการทำงานตามอาชีพนอกบ้าน
3. นิโรธ คือ ได้เข้าใจสาเหตุแห่งปวดเหงือกในครั้งนี้นั้น เกิดจาการปวดเหงือกนั้นก็เพราะขบ
เคี้ยวผลไม้แห้ง ซึ่งทำให้ความหวานของผลไม้แห้งเกาะติดที่ผนังของเหงือก
4. มรรค คือ หนทางแห่งการดับทุกข์ ซึ่งพระพุทธองค์ตรัสไว้ว่า มรรคมีองค์ 8 หรือ
วิธีการดับทุกข์ทั้งปวงนั้นมีอยู่ 8 ประการนั่นเอง
มรรค 8 ประกอบด้วย :-
……….1. สัมมาทิฏฐิ คือ ได้เข้าใจถูกต้องแล้วว่าสาเหตุที่เกิกการปวดเหงือกนั้น เกิดจากการ
ขบเคี้ยวผลไม้แห้งในเวลากลางคืน ที่ไม่ควรขบเคี้ยวอาหารหรือ
ขนมใดๆทั้งสิ้น
……….2. สัมมาสังกัปปะ คือ ได้ตระหนักแล้วว่า การขบเคี้ยวผลไม้แห้งซึ่งต้องถือว่าเป็นขนม
ชนิดหนึ่งนั้น จึงทำให้เกิดอาการดังกล่าวขึ้นได้
……….3. สัมมาวาจา คือ ควรต้องปรารภกับตัวเอง หรือ บอกกล่าวกับตัวเอง ตักเตือนตัวเอง
ให้ได้ว่า ไม่ควรที่จะขบเคี้ยวอาหารหรือขนมใดๆ ในเวลากลางคืน
โดยเด็ดขาด
……….4. สัมมากัมมันตะ คือ การกระทำถูกต้องนั้น ต้องงดเว้นการกินหรือขบเคี้ยวอาหารหริอ
ขนมใดๆในเวลากลางคืน โดยเด็ดขาด
……….5. สัมมาอาชีวะ คือ ต้องดำรงชีพที่ถูกต้องให้ได้ด้วยการงดเว้นการกินอาหารและขบ
เคี้ยวขนมในเวลากลางคืน โดยเด็ดขาด
……….6. สัมมาวายามะ คือ ตั้งมั่นพากเพียรถูกต้องให้ได้ ด้วยการงดเว้นการกระทำดังกล่าว
……….7. สัมมาสติ คือ การระลึกประจำใจถูกต้อง อยู่เสมอๆว่า การกินอาหารหรือขบเคี้ยว
ขนมในเวลากลางคืนนั้น จึงทำให้เกิดอาการปวดเหงือกดังกล่าวขึ้นมา
……….8. สัมมาสมาธิ คือ การตั้งใจมั่นถูกต้อง ด้วยการเลิกกินอาหารหรือขบเคี้ยวขนมในเวลา
กลางคืนให้ได้
ปรับสภาวธรรม ด้วยการตั้งมั่นด้วยบททบทวนธรรม –
ข้อที่ 8.สิ่งที่เราได้รับ คือ สิ่งที่เราทำมา ไม่มีสิ่งใดที่เราได้รับโดยที่ไม่เคยทำมา
การกินอาหารและขบเคี้ยวขนมในเวลากลางคืน จึงทำเกิดอาการปวดเหงือก
ข้อที่ 11. สิ่งที่สร้างผลทุกวินาทีให้กับชีวิต คือ วิบากกรรม
ข้อที่ 15. มาตลีเทพสารถี คือ วิบากดีร้ายของแต่ละชีวิต
-เราทำดี มาตลีเทพสารถี ก็จะพาไปสวรรค์ คือ สุข สงบ เบา สบาย
ได้สิ่งดี กล่าวคือ ไม่ต้องทนทุกข์ทรมาน เจ็บปวดเหงือก
-เราทำชั่ว มาตลีเทพสารถี ก็จะพาไปนรก คือ ทุกข์ เร่าร้อน เดือดเนื้อ
ร้อนใจ ได้สิ่งร้าย กล่าวคือ ต้องทนทรมานต่ออาการปวดเหงือก
จนกว่าอาการปวดเหงือกจะทุเลาลงหรือหาย
ข้อที่ 16 มาตลีเทพสารถี คือ วิบากดีร้ายที่สร้างสิ่งดีร้ายให้ชีวิต เป็นสิ่งเตือนสิ่ง
บอกว่า อะไรเป็นกิเลสเป็นโทษ ให้ลดละเลิก อะไรเป็นบุญกุศล เป็น
ประโยชน์ ให้เข้าถึงอะไรเป็นโทษ ให้เว้นเสีย กล่าวคือ การกินอาหาร
หรือขบเคี้ยวขนมในเวลากลางคืนที่ไม่ควรกระทำเป็นอย่างยิ่งนั้น
เป็นกิเลส เป็นโทษ ที่ทำให้ร่างกายของเราต้องเผชิญกับการปวด
เหงือก และต้องเตือนตัวของเราให้ ลด ละ เลิก สิ่งที่กระทำนั้นๆ
ข้อที่ 22. ถ้าใครมีปัญหาหรือความเจ็บป่วยในชีวิต ให้ทำความดี 4 อย่างนี้
ด้วยความยินดี จริงใจ จะช่วยให้ปัญหาหรือความเจ็บป่วย ลดลงได้เร็ว
1.สำนึกผิด หรือยอมรับผิด กล่าวคือ สำนึกในการกินอาหารหรือขบเคี้ยว
ในเวลากลางคืน
2.ขอรับโทษ เต็มใจรับโทษ หรือ ขออโหสิกรรม กล่าวคือ ยินดีรับโทษ
เต็มใจรับโทษ ด้วยการต้องทนทรมานต่อการปวดเหงือก
3.ตั้งจิตหยุดสิ่งที่ไม่ดีอันนั้น กล่าวคือ ตั้งจิตหยุดกินอาการหรือขบเคี้ยว
ขนมในเวลากลางคืนให้ได้
4.ตั้งจิตทำความดีให้มาก ๆ กล่าวคือ ตั้งจิตไม่กินอาหารหรือขบเคี้ยวขนม
ในเวลากลางคืนให้ได้
คือ ลดกิเลสให้มาก ๆ เกื้อกูลผองชนและหมู่สัตว์ให้มาก ๆ
ข้อที่ 25. เมื่อเกิดทุกข์ใจ ทุกข์กาย เรื่องร้ายเข้ามาในชีวิต
เขามาเพื่อ ให้เราได้ชดใช้ ให้เราไม่ประมาท
ให้เราเพิ่มอริยศีล ให้เราได้สำนึก ให้เราได้หมดวิบาก
ข้อที่ 26. การพิจารณาเพื่อปราบมาร คือ ความกลัว เวลาเจ็บป่วย หรือ
พบเรื่องร้าย จะทำให้ดับทุกข์ใจ ทุกข์กาย และเรื่องร้าย ได้ดีที่สุด
คือ ทำใจว่า
โชคดีอีกแล้ว ร้ายหมดอีกแล้ว
รับเต็ม ๆ หมดเต็ม ๆ
เจ็บ…ก็ให้มันเจ็บ
ปวด…ก็ให้มันปวด
ทรมาน…ก็ให้มันทรมาน
ตาย…ก็ให้มันตาย
เป็นไงเป็นกัน รับเท่าไหร่ หมดเท่านั้น
เรา…แสบ…สุดๆ
มัน…ก็ต้องรับ…สุดๆ
มัน…จะได้หมดไป…สุดๆ
เรา…จะได้เป็นสุข…สุดๆ
เพราะสุดท้ายทุกอย่างก็ดับไป ไม่มีอะไรเป็นของใคร
จะทุกข์ใจไปทำไม ไม่มีอะไรต้องทุกข์ใจ
“เบิกบาน แจ่มใส ดีกว่า”
ข้อที่ 27 โดยสรุป เทคนิคทำใจให้หายโรคเร็ว คือ อย่าโกรธ อย่ากลัวเป็น
อย่ากลัวตาย อย่ากลัวโรค อย่าเร่งผล อย่ากังวล
และยังมีข้อปฏิบัติตามบททบทวนธรรมอีกมากมาย แต่ในประเด็นนี้ นำมาเสนอเพียงเท่านี้
สาธุ ไม่โทษใคร มีใจไร้ทุกข์ ซึ่งงเมื่อได้ทำการพิมพ์ข้อความทั้งหมดจนกระทั่งมาถึง ณ.
ช่วงนี้ อากรปวดเหงือก ก็ได้ทุเลาลงกว่าที่เคยปวดวันที่ผ่านๆมาและจะขอตั้งมั่น เลิกกิน
อาหารและขบเคี้ยวขนมในเวลากลางคืนโดยเด็ดขาด

ส่วนเพิ่มเติม เรื่อง :- ปวดเหงือก
นอกจากการปฏิบัติตัวตามหลักการแพทย์วิถีธรรม
ข้อ 8 ใช้ธรรมะ ละบาป บำเพ็ญกุศล คบมิตรสหายดี สังคมสิ่งแวดล้อมที่ดี(อริยศีล)
ข้อ 9 รู้เพียร รู้พัก ให้พอดี
เป็นหลักแล้ว ยังได้ใช้สมุนไพร ในตัวของเราเอง(น้ำปัสสาวะสดและ ยาพลัง 5×100) อมเอาไว้ในปาก เพื่อรักษาและระงับอาการปวดเหงือก ซึ่งได้ผลเป็นที่น่าพอใจเป็นอย่างยิ่ง
หมายเหตุ ยาพลัง 5×100 ประกอบด้วย
1-น้ำปัสสาวะเก่าหมักเปลือกมังคุดแห้ง
2-น้ำสมุนไพรสกัด
3-น้ำปัสสาวะใหม่(ในช่วงเวลาที่ทำการผสม)
4-ผงถ่านหุงข้าว
5-น้ำมันเขียวประมาณ 4 หยด ต่อขวดน้ำขนาด 500 มิลลิลิตร
ซึ่งเป็นขนานเดียวกันกับการใช้รักษาอาการโควิด 19

ส่งการบ้านอริยสัจ๔
น.ส.จาริยา จันทร์ภักดี
จิตอาสาพ.ว.ธ.สุราษฏร์ธานี สังกัดสวนป่านาบุญ๒ อ.ชะอวดจ.นครฯ
ระหัสนศ. 6012007003
เรือง.น้ำไหลช้า
เหตุการณ์.ช่วงนี้แดดแรง ทำกสิกรรมเพิ่มขึ้น ต้องรดน้ำเพิ่มทำให้ใช้เวลานานมากน้าใหลช้า ต้องรอให้ดินชุ่ม แดดแรงเลยต้องคอยเรื่องน้ำใหลช้า
ทุกข์ : ต้องรอใช้เวลานานในการรดน้ำในแปลงผ้กที่ปลูกไว้
สมุทัย :แดดแรงทำให้ต้นไม้แห้งมาก ต้องรดน้าเพิ่มขึ้นยึดวต้องการให้น้ำมาเร็วทันใจ
ชังที่น้ำใหลช้าชอบถ้าน้ำใหลเร็วสักนึดก็ดี
นิโรธ : น้าจะใหลช้าหรือใหลเร็วเราก็ไม่ทุกข์
มรรค : น้ำใหลช้าก็ดีเหมือนกัน มันจะได้ชึมทีละที่ละนึด ถ้าน้ำมาแรงเร็วน่าจะเหมือนกับเอาน้ำราดคนศีษะโล้นจะไม่ค่อยชุ่มน้ำ ได้ลดกิเลิกตัวใจร้อนได้ไม่เอาแต่ใจสาธุค่ะ