630906 การบ้านอริยสัจ (4/2563) [4]

1. 

   จิตรา พรหมโคตร September 3, 2020 at 10:00 am

   ชื่อเรื่อง:ขนมรวมมิตร
   เนื้อเรื่อง:วันที่2กันยายน2563 ไปซื้อกับข้าวในตลาดสด ตาไปเห็นขนมรวมมิตรเป็น เส้นสีเขียว แดง เหลืองผสมน้ำกะทิใส่ไว้ในโหล แว๊บหนึ่งรู้สึกอยากกิน แต่ก็สามารถตัดได้ว่าไม่มีประโยชน์ความรู้สึกอยากหายไป พอกลับมาถึงบ้านภาพขนมรวมมิตรมากวนใจตลอดเวลา จึงตั้งสู้ว่าวันนี้จะไม่กินขนมรวมมิตร
   ทุกข์:มีอาการอยากกินขนมรวมมิตร
   สมุทัย:(เหตุแห่งทกข์)มีผัสสะทางตาคือมองเห็นขนมรวมมิตรแล้วชอบใจ
   นิโรธ:(สภาพดับทุกข์)กินก็ได้ไม่กินก็ได้แต่ตั้งศีลสู้ก่อน ถ้าสู้ไม่ได้ก็กิน
   มรรค:(วิธีการปฏิบัติ) เมื่ออยากกินขนมรวมมิตรกดข่มไม่ซื้อกินให้เหตุผลว่าไม่เป็นประโยชน์ความอยากกินหายไปทันที กลับมาถึงบ้านขณะกำลังทำกับข้าวความอยากกินขนมรวมมิตรผุดขึ้นมาอีก จึงตั้งศีลว่าวันนี้จะไม่กินขนมรวมมิตรและมีสติสู้กับขนมรวมมิตรผ่านไปโดยไม่มีความอยากกินเลย ตอนเย็นน้องสะไภ้ให้ขนมเทียนกับขนมเข่งมา
   สรุป:ผลปรากฏว่าแพ้กิเลสราบคาบกินขนมเทียน1อัน ขนมเข่ง1อัน กิเลสมักลวงให้เราหลงทางเสมอ.ที่อยากกินขนมรวมมิตรเพราะหลงชอบความเหนียวกับความหวาน
2. 

   โยธกา รือเซ็นแบรก์ September 6, 2020 at 10:19 pm

   ทุกข์เพราะอยากดูข่าวที่เราชอบ
   สมุทัย: นั่งรถกลับกลับพี่น้องขับรถ นอนไม่หลับจึงเปิดมือถือ เห็นข่าวที่เราชอบจอยากดู แต่ยังไม่ได้ทำการบ้านส่ง ความอยากดูข่าวมากกว่า เพราะกิเลสอ้างว่า ถึงบ้านแล้วทำก็ได้ แต่อีกใจก็เห็นก็เห็นว่าทำการบ้านดีกว่าน่า ชอบ-ที่ดูข่าว ไม่ชอบที่จะไม่ได้ดูข่าว
   นิโรธ: ดูก็ได้ไม่ดูก็ได้ ไม่ชอบไม่ชัง
   มรรค: พิจารณา อยากดูเพราะชอบ (กิเลส)ข่าวดังมากดังนาน แต่อีกมุมก็เห็นความจริงของชีวิตคนเราว่าไม่มี อะไรแน่นอน แต่ข่าวจะดูเมื่อไหร่ก็ได้ ทำการบ้านดีกว่า ได้ประโยชน์กว่าเพราะได้ขัดใจกิเลสด้วยและล้างตัวกิเลส ที่ชอบอ้างนั่นอ้างนี่ตลอด เดี๋ยวก็ได้ยังมีเวลาตอนเย็นก็ได้ ฯ ถึงเวลาก็ไม่ได้ทำ เป็นเช่นนี้บ่อยๆ เมื่อพิจารณาหาเหตุผลมาบอกกิเลส ๆ จึงยอม จึงทำการบ้านส่งด้วยใจเบิกบาน กราบสาธุค่ะ เจริญธรรมสำนึกดีค่ะ
3. 

   ดิณห์ ไอราวัณวัฒน์ September 6, 2020 at 10:42 pm

   ทนร้อน

   วันก่อนทำงานก่อปูน ตั้งแต่สาย ๆ จนถึงเกือบเที่ยง แดดก็ร้อนขึ้นเรื่อย ๆ ทำงานกลางแดดร่างกายก็สะสมความร้อน แล้วงานก็ใกล้จะเสร็จ ก็เกิดมีความรู้สึกอยากจะทำงานให้เสร็จ ๆ จะได้ไปพักเสียที

   ทุกข์ : ความร้อนใจอยากทำงานให้เสร็จ + ร้อนกาย
   สมุทัย : หลงผิดว่างานเสร็จจึงจะพัก แล้วผ่อนคลายได้
   นิโรธ : งานเสร็จหรือ ไม่เสร็จก็พักได้ ร้อนเกินไป หนักเกินไปก็วางได้
   มรรค : ลองเดินไปพักดู ถอดหมวก ถอดถุงมือ ยืนรับลมในร่ม พบว่า การที่เราไม่ยึดมั่นถือมั่นว่าจะต้องเสร็จตอนไหนนี่มันสบายกว่าจริง ๆ แล้วก็ไม่ได้ติดพัก ได้ผ่อนคลายความร้อนสักหน่อยก็ไปทำงานต่อ ตามหลัก รู้เพียรรู้พัก รู้พักแล้วก็กลับไปเพียรจนงานเสร็จอย่างเป็นสุข และไม่ป่วย

   ก็มีครั้งก่อนมีเรื่องราวแบบนี้เหมือนกัน แต่เลือกที่จะไม่พัก ทำงานกลางแดดต่อเนื่อง ผลคือร้อนเกิน ไม่สบาย น้ำมูกไหล มาครั้งนี้ตัดสินใจได้ดี ผลคืองานก็เสร็จ ใจก็โล่ง แถมยังแข็งแรงอีกต่างหาก

Comments are closed.